Een herinnering die je zelf zult moeten maken

Ik ga mijn uiterste best doen om je een idee te geven van het boek én van wat ik er van vind, zonder te spoilen. Nou denk je: “Dat is toch niet zo moeilijk? De clou laat je er gewoon uit.” Helaas is het bij De boekbinder makkelijker gezegd dan gedaan. Naar mijn mening is alles wat ik zou vertellen over het boek een spoiler. Plotwendingen, de uitleg over wie of wat een boekbinder is, wat de relaties van de personages zijn, zelfs vertellen in welk genre het boek valt vind ik teveel weggeven.

De boekbinder is namelijk een ervaring, een herinnering, een persoonlijk gevoel. Maar eentje die je zelf zult moeten maken. Zodra je het boek openslaat en begint met lezen, begin je te bouwen aan jouw belevenis. De woorden van Bridget Collins die het verhaal van Emmett vertellen, zuigen je op in het verhaal. De wereld om je heen verdwijnt, geluiden vervagen en daarvoor in de plaats komen de gedachtes van Emmett. Er is iets voorgevallen, onduidelijk is wat, zijn herinneringen laten hem in de steek, maar duidelijk is dat zijn ouders geen andere uitweg meer zien dan hem in de leer te doen bij een boekbindster die woont in een donker moeras.

Gedurende het boek, na de eerste hoofdstukken gelezen te hebben, zijn de radartjes in je hoofd op volle toeren bezig, krampachtig proberend allerlei antwoorden te vinden op vragen die het nog niet heeft. Al lezende denk je steeds beter te weten hoe de vork in de steel zit, maar details ontbreken om alle puzzelstukjes écht in elkaar te laten passen. Wat is er precies gebeurd, wie is de boekbinder, wat zal Emmett overkomen, welke kant gaat het verhaal op, is het een thriller, fantasy, of toch een literaire roman? Er zit maar één ding op en dat is verder lezen. En dat wil je.

Hoewel Bridget Collins al meerdere boeken voor jongeren heeft geschreven, is De boekbinder haar eerste boek voor volwassenen. Maar ondanks dat het voor volwassenen is, is het haast zo avontuurlijk en fantasierijk als een jeugdboek. Bijna als een jeugdboek, want de problemen van de personages zijn die van volwassenen en de gruwelijke situaties zijn soms te gruwelijk. Toch is het ook voor volwassenen fijn om je af en toe door fantasie mee te laten slepen en dat heeft Collins op een evenwichtige manier gedaan. Aan de ene kant een surrealistische setting, aan de andere kant zijn karakters en omgeving zo gedetailleerd en waarheidsgetrouw door Collins besproken dat je gaat afvragen of het verhaal misschien toch een kern van waarheid bevat. Het zet aan tot denken.

Het is knap hoe Collins met haar woorden je weet mee te slepen in gevoelens en emoties van de hoofdpersonen, maar ook in de mystiek van het verhaal en de boodschap die ze brengt. Collins heeft in De boekbinder aandacht voor het belang van het maken van herinneringen, voor morele vraagstukken, voor de verschillen tussen arm en rijk en voor niet geaccepteerde liefdes. Met al deze elementen zet ze een raadselachtig, maar krachtig verhaal neer. Als een sprookje zo mysterieus, maar het volgende moment ook ontzettend spannend.

Ik zou zeggen: hou je van historische romans, hou je van spanning en van een beetje fantasie op zijn tijd, dan is De boekbinder echt iets voor jou. Sla het boek open, laat je meeslepen en bouw je eigen herinnering.