Een moeizame start, maar een fantastisch "einde"

In het eerste deel van de serie De gebroken aarde geschreven door N.K. Jemisin dreigt het keizerrijk Sanze uiteen te vallen. Natuurgeweld en het einde van seizoenen zorgt voor onrust, de drang naar overleven en angst voor het einde. Alles is geoorloofd om het geweld te doen stoppen en de verandering van de aarde tegen te gaan. Of het nou gaat om het ombrengen van je eigen kind, het kweken van kinderen of het voeren van oorlog.

Als op een dag Essun thuiskomt en haar man hun zoon om het leven heeft gebracht en hun dochter heeft ontvoerd, besluit ze alles achter zich te laten en naar hen opzoek te gaan. Al reizend komt ze erachter hoe verdorven en slecht het land eraan toe is. Daarnaast leren we Syeniet kennen. Een sterke vrouw die in eerste instantie doet wat moet gebeuren om de ondergang tegen te gaan, ze is slechts een schakel in het geheel. Tot ze haar leermeester Alabaster tegenkomt en ze samen tegen de natuur gaat strijden.

Het vijfde seizoen is een combinatie van veel science fiction, fantasy, romantiek en een beetje horror. Er worden veel onderwerpen aangehaald en het boek beslaat veel genres. Ook de onderwerpen die worden besproken zijn erg divers. Van geaardheid, tot klimaatverandering, de omgang met de natuur en mensen, rassenscheiding en onderdrukking. Jemisin heeft niet veel woorden nodig om de onderwerpen te bespreken, maar juist deze nonchalante manier van vertellen laat de lezer geloven dat het allemaal heel normaal is. Het zet aan tot denken. Is het gewoon om mensen uit te buiten, als wegwerpartikelen in te zetten om je er daarna vervolgens van te ontdoen? En gebeurt dit, weliswaar niet zo extreem, maar niet ook in ons tijdperk? Ook al gaat Het vijfde seizoen over een surrealistische wereld, het boek geeft een kritische kijk op onze wereld nu.

De schrijfstijl van Jemisin is ingewikkeld te noemen. Door de moeilijke namen, het afkorten van namen en de zelfverzonnen woorden is het niet altijd even makkelijk te volgen. Ondanks de verklarende woordenlijst achterin het boek is het lastig de juiste betekenis van woorden in het geheel van het verhaal te zien. Hierdoor duurt het een tijd voordat je echt lekker in het verhaal zit. Een boek dat je ongestoord moet lezen.
Maar wat ze schrijft is wel steengoed. En het is bewonderenswaardig hoe ze ook weet te omschrijven hoe ontastbare dingen voelen:

“Ze heeft nog nooit koraal gevoeld, maar het voelt zoals ze had verwacht: lagen van wemelend, stralend leven waaruit ze indien nodig kan putten om haar orogenie te voeden, en een massieve kern van oeroud, verkalkt dood spul.

Heeft Jemisin met haar verhaal je uiteindelijk te pakken gekregen, dan zul je het boek in één ruk uit willen lezen, om er vervolgens achter te komen dat het verhaal geniaal in elkaar zit! De manier waarop het plot in elkaar zit en uit is gedacht… Wauw! Ondanks de moeizame start en mijn onweerstaanbare drang om het boek in de hoek te gooien, heb ik doorgezet en kan ik het uiteindelijk 4 sterren geven.