Van heel hoog niveau

Als Rachel Jenner op een zondagmiddag met haar zoon Ben en de hond in het bos gaat wandelen, vraagt Ben op een gegeven moment of hij alvast vooruit mag lopen naar het slingertouw even verderop. Rachel twijfelt, maar wil Ben de ervaring en de verantwoordelijkheid meegeven om er zelf heen te gaan. Wanneer Rachel bij het slingertouw aankomt, is Ben nergens te bekennen.
Al snel trekt de politie alle registers open om Ben te vinden, de aanknopingspunten zijn echter mager. Eén van de middelen die de politie inzet is een persconferentie waar Rachel een voorgeschreven oproep aan de ontvoerder moet doen. Ze houdt zich niet aan het script en maakt daarmee een verkeerde indruk op de aanwezige pers. Wat volgt is een hetze via (social) media, die erop gericht is om Rachel verdacht te maken. Naast de onmacht en radeloosheid die ze voelt door de ontvoering van Ben, moet ze ook dealen met alle gevolgen van deze verdachtmakerij.

Het is bijna niet voor te stellen dat Laat me niet alleen van Gilly MacMillan haar debuutthriller is. Wat een ongelooflijk verfijnde en indringende psychologische thriller is dit!
Op een schrijnende manier beschrijft MacMillan de emoties van Rachel. Ze hanteert een no-nonsense schrijfstijl, maar weet hiermee wel een drukkende sfeer te scheppen. Op een heldere en scherpe manier is beschreven welke angsten, frustraties, boosheid, onmacht en verdriet een moeder van een vermist kind ten deel vallen. Deze emoties komen dan ook genadeloos binnen bij de lezer. Aan haar onschuld kan hierdoor niet getwijfeld worden, maar wat als de media een andere mening zijn toegedaan? En zijn je eigen familie en vrienden nog wel te vertrouwen?

Het verhaal vanuit het perspectief van Rachel wordt afgewisseld met de sessies bij een psycholoog van adjudant Jim Clemo, een tijd na afloop van de ontvoering. Hij was destijds leider van het politieonderzoek en deze zaak is hem niet in de koude kleren gaan zitten. Hij voelt zich sterk verbonden met het lot dat Ben heeft getroffen en ondervindt hiervan nog dagelijks problemen. Daarnaast zijn er ook citaten toegevoegd uit (bestaande) boeken en websites over kinderontvoeringen en lezen we de reacties op een blog over de zaak. Heel sterk en verfrissend anders.

De sterke opbouw van het boek draagt bij aan een continue spanning rond verdachtmakingen en het willen weten hoe dit gaat aflopen voor Ben. Tot het laatst wordt dit in het ongewisse gelaten. Plotwendingen zorgen ervoor dat je blíjft lezen. In het laatste hoofdstuk beschrijft Rachel hoe het een jaar na dato met haar gaat. Haar woorden zijn vervuld van moederliefde en droefenis, maar ook een zekere kracht. Kippenvel.