Er zullen geen helden zijn - Anna Seidl

(Recensie komt oorspronkelijk hiervandaan: https://nlboekenrecensies.wordpress.com/2015/11/11/er-zullen-geen-helden-zijn-anna-seidl//)


Het zou een doordeweekse schooldag worden voor de vijftienjarige Miriam. Maar in de pauze hoort ze een schot. Eerst begrijpt niemand wat er gebeurt, dan slaat de paniek toe. Een leerling van de school is in het wilde weg om zich heen aan het schieten. Miriam houdt zich met haar vriendin Joanne schuil in de toiletten, tot ze haar vriendje Tobi zwaargewond ziet liggen. Ze wil hem helpen, maar de angst verlamt haar. En dan staat Miriam oog in oog met de dolle schutter …


Een beklemmende roman voor Young Adults over verdriet en schuld na een schietpartij. De gevolgen voor het hoofdpersonage Miriam en de andere overlevenden zijn zwaar en verstrekkend. De auteur was zelf pas zestien toen ze dit overrompelende debuut schreef.

20151111_18015620151111_180209

De maandag van Miriam begint met een sms-je van haar vriendje Tobi. Niet te laat komen hé xxx staat er.

De dag begon zoals vele maandagen ervoor begonnen, saai, slaperige leerlingen. Wie had ooit verwacht hoe 30 minuten levens kon verwoesten en konden veranderen als nooit te voren? Miriam in ieder geval niet.

Toen het eerste schot viel, begreep niemand nog echt wat er aan de hand was. Tot het tweede, het derde schot viel.

Miriam en haar vriendin Joanne verschuilen zich in de toiletten, in de hoop dat de schutter daar niet zal komen. Toen het stil leek, wilde Miriam toch kijken, maar dat had ze beter niet kunnen doen. Voor haar op de grond lag Tobi, bebloed. En voor hem stond een jongen, die haar bekend voorkwam. Toen de schutter haar opmerkte, keek hij haar recht in haar ogen aan. Tegelijkertijd richtte hij zijn wapen op haar.

Er is geen rustig begin in het boek “Er zullen geen helden zijn”, vanaf de eerste pagina zit je vast gezogen in het verhaal en je kan de woorden die gedrukt staan niet geloven.

Je leeft mee met Miriam, hoe het haar kon overkomen en hoe de gebeurtenis haar van binnen verwoestte. Hoe ze kon veranderen en dat niemand om haar heen haar leek te begrijpen.

Het verhaal is erg heftig op het emotionele vlakte, want de hoofdpersoon krijgt een plekje in je hart. Anna Seidl weet zo te schrijven dat je Miriam gaat verbeelden als een écht persoon. Maar dat is het enige waarvan je wenst dat het echt is. Seidl’s schrijfstijl neemt je mee in de schietpartij, en de gevolgen ervan bij de leerlingen die het hebben meegemaakt. Het boek is vanaf het begin tot aan het einde een emotionele achtbaan. Hoe opvliegend Miriam soms kan zijn tegen over andere, je kan je er niet aan ergeren, omdat ze een plekje heeft gekregen in je hart. Je wenst niemand zo’n gebeurtenis toe.

Wat het ‘leuke’ aan dit boek is, is dat je soms wel dingen hoort over een schietpartij, maar nooit hoe het verder gaat met de slachtoffers. Dit boek laat je meekijken in de wereld van een slachtoffer, aan wiens leven letterlijk van één seconde heeft afgehangen. Het is geen makkelijk boek om te lezen vanwege de zware lading.

Dit is een boek wat je toch echt wel gelezen moet hebben en het is een boek wat ik je zeker aanraadt om op te pakken en te lezen.

Ik geef het boek 5/5 sterren.