Een snoepig hondje

Guido van Genechten is bekend van zijn serie prentenboeken over Rikki, het konijntje met het hangende oor. Bekendheid kreeg hij ook met Het grote billen-boek, dat in diverse uitvoeringen is verschenen, en met Het grote knuffel-boek en Het grote slaap-boek. In zijn werk staan typische peuter- en kleuteronderwerpen als angst, gevoelens van onveiligheid en pesten centraal. Hij probeert daarbij de jonge lezers een steuntje in de rug te bieden. Ook dit prentenboek, Hondje, heeft Guido zowel geschreven als geïllustreerd.

Hondje loopt tussen een grote groep mensen in de stad. Hij zoekt overal naar zijn geliefde baasje. Door de drukte om hem heen lukt het maar niet. Stukje bij beetje vertelt hij de lezer hoe zijn baasje eruit ziet. ‘Hij heeft rode sokken met witte stippen.’ ‘Hij heeft altijd een parapluutje bij zich’. Op elke spread ziet de lezer Hondjes baasje al lopen, als hij let op de gegeven eigenschappen. Ook hebben de andere mensen in de menigte soortgelijke eigenschappen, zodat je nog goed moet zoeken om precies de juiste sokken of schoenen te vinden. Zo lopen er bij de omschrijving ‘rode sokken met witte stippen’ ook een hoop mensen rond met rode sokken met witte strepen of andere patronen. Goed zoeken dus! Hondje is erg adorabel zoals hij over zijn baasje vertelt. ‘Hij ruikt zo lekker.’ ‘Mijn baasje heeft de mooiste neus van de wereld. Een ronde, knalrooie, zo eentje die glanst als een rijpe tomaat in de zon.’ Het wordt steeds duidelijker dat hij niet zomaar een baasje heeft. Op het eind is tot opluchting van de lezer de vreugdevolle ontmoeting van de twee. Nog maar net op tijd, want over een paar minuten begint hun optreden al… Een vrolijke finale van het zoekboek.

Het illustratiewerk is met collage gemaakt, met de kenmerkende eenvoudige vormen van Guido van Genechten. Met gouache-verf en een krijtstreepje en met uitgeknipte elementen. Het geheel vormt een vrolijk en divers geheel, met allerlei kleuren en patronen. Je kijkt steeds vanuit het oogpunt van Hondje, waardoor je vooral mensen tot de knie ziet. Wel is er in dit beperkende blikveld een rijkdom van indrukken: mensen hebben verschillende kledingstijlen, huidskleuren en dragen verschillende voorwerpen. Andere dieren en kinderen dartelen tussen de drukte door en op elke spread zijn wel leuke dingen te ontdekken. Hondje heeft een leuke interactie met de omgeving om hem heen, zo hapt hij per ongeluk in de been van een meneer die hij voor zijn baasje aanziet en duikt in de tas met boodschappen van een passerende mevrouw. De spreads tonen steeds het gezichtspunt van het hondje op het groepje mensen waar hij tussen loopt. Als hij eindelijk zijn baasje ziet, verandert het ritme van de spreads van de drukkere overzichtspagina’s tot een paar eenvoudige spreads waarop alleen de interactie van het hondje en zijn baasje te zien is. Dit werkt op een leuke en natuurlijke manier.

De tekst is mooi vanuit het gezichtspunt van het hondje geschreven en toont de warmte voor zijn baasje. Ook levert hij grappig commentaar op wat hij zegt: ‘Rode sokken met witte stippen. Of was het andersom?’ Wanneer het hondje zijn baasje eindelijk weerziet, zijn hun uitroepen in een ander, losser lettertype weergegeven. Voor de rest is de tekst op de spreads eenvoudig en strak gehouden.

Dit prentenboek laat zien dat je met een eenvoudig verhaal toch voor een rijk en warm prentenboek kan zorgen. Een aanrader.