Die lieve Etta en Otto en Russell en James

Het is geen verrassing dat de namen in de titel de vier hoofdpersonen van Emma Hoopers debuutroman zijn. Het eerste personage met wie je kennismaakt is Otto, die een brief van Etta vindt:  

"Otto,  

Ik ben weg. Ik heb nog nooit het water gezien, dus daar ben ik heen. Maak je geen zorgen, ik heb de wagen voor jou laten staan. Ik loop wel. Ik zal proberen te onthouden terug te komen.  

(altijd)
je, Etta."  

Dit briefje vormt het begin van het boek. Otto en de ietwat vergeetachtige Etta wonen samen op een boerderijtje in Saskatchewan, Canada. Het grootste deel van het boek volgen we deze twee hoofdpersonen los van elkaar: de één op weg naar de zee (3232 kilometer) en de ander thuis. Hun levens veranderen ingrijpend en beiden beginnen eigenlijk opnieuw, maar zonder hun identiteit en hun verleden te vergeten of los te laten.  

Verhalen uit het heden en het verleden wisselen elkaar af, weerklinken in elkaar. Over de jonge Otto, zijn grote gezin, waar Russell zo’n beetje deel van uitmaakte. Over zijn tijd als soldaat in de Tweede Wereldoorlog, wanneer hij brieven uitwisselt met de jonge Etta, die dan nog zijn onderwijzeres is en op dat moment veel omgaat met Russell (die niet hoefde te dienen in de oorlog, vanwege zijn kapotte been). En de oude Etta, die samen met de eenzame coyote James op weg is naar de zee en brieven stuurt aan Otto. Hij reageert op elke brief, maar omdat Otto niet weet waar Etta precies is, bewaart hij het stapeltje brieven op een hoek van de keukentafel – die toch te groot is voor hem alleen – zodat Etta ze kan lezen als ze terug is.  

De hoofdstukken worden vanuit de vier personages verteld en spelen zich af in verschillende tijden, maar er bestaat nooit twijfel over wie, wat of wanneer. Het heldere verhaal is adembenemend in zijn uitstraling en tegelijkertijd zo subtiel. De lieflijkheid en zorgvuldige karakteriseringen van de personages maken het boek tot een fantastisch verhaal, dat nog lang in je hoofd blijft zitten.  

De laatste hoofdstukken van het boek zullen menig lezer tot tranen roeren. Niet alleen de inhoud treft je – dromen, verlangens en herinneringen komen samen – maar het is vooral zo allerverschrikkelijkst mooi geschreven.  

Een boek om in te wonen.