Vuur lost in alle opzichten de ongetwijfeld hoge verwachtingen in.

Ze ontmoetten elkaar in 2008 en begonnen al in 2009 met het schrijven van de Engelsfors-trilogie. Het is bijna alsof ook zij voorbestemd waren om met elkaar samen te werken: Mats Strandberg en Sara B. Elfgren. Vier jaar later is hier het tweede deel in de trilogie: Vuur. Het derde deel, De sleutel, zal in september 2014 verschijnen. Voor Elfgren is deze trilogie haar eerste ervaring als auteur; Strandberg schreef al drie boeken. Daarnaast is hij journalist en werd hij in 2004 columnist van het jaar. Elfgren begon in de filmindustrie en schrijft momenteel dan ook mee aan het script voor de verfilming van De Cirkel, het eerste boek in de Engelsfors-trilogie dat over de hele wereld een groot succes was. Daarnaast werkt ze samen met striptekenaar Karl Johnsson aan een grafische roman.
Dat de rust nog lang niet is wedergekeerd in Engelsfors wordt al snel duidelijk: alles komt in een stroomversnelling terecht, waardoor de Apocalyps wel heel snel dichterbij komt. Voor de Uitverkorenen wordt het daarom noodzaak om ook snel dichter tot elkaar te komen. Dit vergt veel van hen – zeker als ook nog blijkt dat ze twee fronten hebben waar ze op moeten strijden, ook al krijgen ze hierbij hulp van verschillende kanten – maar het maakt hen ook krachtiger. Bovendien komen de Uitverkorenen erachter dat de grens tussen vriend en vijand soms gevaarlijk dun is...
Zodra je begint te lezen in Vuur zit je meteen weer helemaal in het verhaal en waan je je meteen weer in Engelsfors. Het is een omvangrijk boek, maar de spanning kent een stijgende lijn. Dit komt doordat de plot goed in elkaar zit en steeds wordt verrijkt met nieuwe puzzelstukjes. Daarnaast wordt de magie steeds krachtiger en groter, maar blijft het boek desondanks realistisch doordat er ook ruimte is voor alledaagse zaken, die de lezer en de personages met beide benen op de grond zetten. Dit maakt dat je je bijna voor kunt stellen dat jij net zo goed een van de Uitverkorenen had kunnen zijn, waardoor de leeservaring intenser wordt. Bovendien zijn de Uitverkorenen net als de andere personages goed uitgewerkt en zijn ze zo verschillend dat iedereen zich wel met iemand kan identificeren, wat ook bijdraagt aan het realistische gehalte.
Met een derde deel op komst is er echter ook nog genoeg spanning, en zijn er nog genoeg open plekken over, waardoor het gelukkig geen overbodig deel lijkt te worden om het verhaal maar zo lang mogelijk te rekken. De auteurs krijgen het voor elkaar om zelfs in de laatste zinnen iemand nog iets te laten zeggen waarvan je je afvraagt wat daar precies mee bedoeld wordt. Als er een punt van kritiek moet worden genoemd is dat misschien alleen het stuk waarin een van de Uitverkorenen iets belangrijks ontdekt en dit het volgende moment ook bekend is voor de andere Uitverkorenen; zij nemen het dan reeds als vanzelfsprekend aan. Het moment dat dit voor hen bekend werd en zij hierop reageerden heb je dan dus gemist als lezer, terwijl dit wel belangrijk genoeg lijkt om te beschrijven en om te willen weten hoe dit ging. Maar ach, gelukkig kom je hier snel overheen. Je hoeft als lezer natuurlijk ook niet overal bij te zijn. Kortweg lost Vuur in alle opzichten de ongetwijfeld hoge verwachtingen in.