realistische sci-fi

Jazz is een jonge vrouw die woont in de eerste stad op de maan, Artemis. Ze verdient haar “gunk” met haar werk als portier/bezorger en haar smokkelwaar. Op een dag krijgt ze een aanbod wat ze niet kan weerstaan, daarna kan ze al haar schulden afbetalen. Het blijkt echter een groot wespennest en eenmaal begonnen moet ze doorgaan, er is geen weg terug.

Toen ik aan het boek begon was ik verrast hoe gedetailleerd het is. Andy Weir heeft zich merkbaar, goed verdiept in de ruimtevaart en scheikunde wat ook wel blijkt uit zijn eerdere publicaties. Alle informatie omtrent de ruimtevaart en de details geven je echt het gevoel dat je je in ruimtelijke sferen bevind. Er zat lekker veel vaart in het verhaal en Andy heeft er een goede dosis spanning ingebouwd. De persoonlijkheid van Jazz bezit een flinke dosis sarcastische humor, is snel aangebrand en toch ook gevoelig. Ik moest wel even wennen aan de ‘straattaal’ die Andy regelmatig gebruikt. Maar uiteindelijk paste het ook wel weer goed bij de personages. Het taalgebruik en de schrijfstijl zijn lekker vlot en leest daardoor lekker weg. Het verhaal word vertelt vanuit de ik vorm van Jazz, zij is een midden twintiger, die op mij jonger overkwam, met wat rebelse trekjes en dat zet voor het hele verhaal ook de toon.

Ik vond de verloop van het verhaal goed, er waren een aantal plottwists die de spanning er in hielden en sommige personages kwamen verrassend om de hoek. Het tempo ligt heel hoog, Jazz beland van het een in het ander en moet hier gedwongen op anticiperen. Ze is constant aan het rennen voor haar leven. Wat ik miste was de diepgang, naar mijn mening verdiende Jazz wat meer backinfo. Verder vond ik het een erg leuk boek.