zoektocht naar herinneringen

We denken graag dat we mensen leren kennen. Maar eigenlijk leren we alleen hun verhalen kennen.

Emily Porter woont in een kleine cottage op een eilandje in Maine. Wat ze er doet en hoe ze er gekomen is weet ze niet meer. Het enigste dat ze nog weet is, dat ze daar is om opnieuw te beginnen. De dag dat haar verzorgster vertrekt geeft die haar een brief, een brief die ze aan zichzelf heeft geschreven. De inhoud van de brief zou haar gerust moeten stellen, maar roept uiteindelijk alleen maar vragen op. In het dorp waar ze haar boodschappen doet komt ze Luka tegen. Dan komt alles in een stroomversnelling, een vreemdeling vertelt haar dat ze vervolgt zal worden voor daden die een verre voorouder in het verleden heeft gepleegd. Dan ineens is Emily op de vlucht en probeert ze in leven te blijven. Om dat te bereiken heeft ze toch haar herinneringen nodig.

Het begin van het verhaal pakte me gelijk, door alle vragen die Emily over zichzelf heeft was ik ook gedreven op antwoord. Het schept een beetje een mysterieuze sfeer die je nieuwsgierig maakt. Naarmate het verhaal vordert volgen een aantal gebeurtenissen elkaar in hoog tempo op. Er komt een hoop informatie vrij, maar toch mis ik daar de diepgang in het verhaal. Naar mijn mening had Tosca Lee wat meer de diepte in mogen gaan met de hoofdpersonen en de achtergrond informatie. Aan de andere kant blijft het wel spannend en boeiend. Het feit dat ze op waarheid beruste feiten uit de geschiedenis gebruikt maakt het dan ook wel weer interessant.

Tosca Lee weet een boeiend verhaal neer te zetten wat makkelijk leest. Ondanks dat ik de diepgang wat miste blijft het boek wel spannend door Emily’s zoektocht en de plot twists.
De cover van het boek is pakkend en past goed bij de sfeer in het boek. Het einde verraste me enorm met een onverwachte cliffhanger!! Ik dacht letterlijk; Nee!! Zo kan het niet eindigen. Ik geef dit boek 4 sterren.