Volwassen worden beschreven door een jongvolwassene

Bonbons als ontbijt gaat over het tienermeisje Courtney Farrell, dochter van een rijke uitgever en bekende maar werkloze actrice. Op de privéschool waar ze zit heeft ze moeite met het maken van vrienden van haar eigen leeftijd. Haar enige vriendin is Janet. Daarnaast kan ze goed opschieten met haar docente juffrouw Rozen, voor wie ze bepaalde gevoelens ontwikkelt. Als ze van school wordt gehaald door haar ouders en haar werkloze moeder niet langer de huur van hun woning in Hollywood kan betalen vertrekken ze naar New York. Hier heeft Courtney de grootste moeite haar dagen te vullen.

Het verhaal beschrijft de strubbelingen van een eenzame tiener die haar weg zoekt in het volwassen worden. Moore beschrijft de bonjes met ouders, de omgang met jongens, het gebruik van drank en de schommelingen in de gemoedstoestanden van een puber. Of zijn dit geen "normale" hormoonschommelingen waar elke puber mee te maken krijgt? Daar waar Pamela een duidelijke groei doormaakt en uiteindelijk voor volwassen worden kiest, maakt haar vriendin Janet een hele andere keuze.

Moore weet op een bijzondere wijze deze problematiek rondom het volwassen worden te bespreken. De gedachtes van pubers die van links naar rechts vliegen, dan weer vrolijk en dan weer dramatisch, weet ze op natuurlijke wijze met haar lezers te delen. Door haar vlotte schrijfstijl is het geen moeilijke opgave om door het boek heen te komen. Ondanks dat het boek in de jaren '50 is geschreven, had Bonbons als ontbijt door zijn hedendaagse stijl en tijdsgeest ook over een meisje uit de 21e eeuw kunnen gaan.

Niet alleen het verhaal dat Moore beschrijft gaat over een heftig onderwerp. Ook het verhaal over de schrijfster zelf is aangrijpend. Op jonge leeftijd schrijft ze dit boek (18 jaar) en daarna heeft ze zeer veel moeite gedaan om ander werk te schrijven en publiceren. Een kijkje in haar leven krijg je door de mooie toevoeging aan het boek; ter afsluiting heeft de zoon van Moore een aantal bladzijdes geschreven over het leven van zijn moeder, die leed aan een bipolaire stoornis en later zelf uit het leven stapte.

Ik heb lang getwijfeld welke beoordeling ik het boek zou geven. Het boek las prima, vlot, niet te langdradig of met moeilijke woorden, het beschreef een verdrietig verhaal. Bijzonder knap dat een meisje op 18 jarige leeftijd in die periode een dergelijk verhaal heeft neer kunnen zetten. En toch miste het iets extra's. Het verhaal stopt vrij abrupt en krijgt weinig vaart. Het boek is gewoon ineens afgelopen. Een verhaal over een heftig onderwerp, maar ik werd niet tot tranen geroerd. Een prima boek, een voldoende, maar ook geen superwauw voor mij. Daarom drie sterren.