Recensie Books & Tea Corner

‘Even laten bezinken’ was het eerste dat ik dacht toen ik een kwartiertje geleden dit boek sloot, ‘wauw…’ was het tweede.

Dit boek gaat over Meg die het baantje van Contactmens krijgt, ze moet pakjes sorteren in een kantoor en deze bezorgen bij de juiste Anderen. Ik had nooit gedacht dat een baantje als postbode -in onze taal dan- zo fascinerend kon zijn. Anne heeft alle handelingen die Meg en de Anderen doen zo prachtig omschreven, dat het helemaal niet saai is als er weer eens een dag aanbreekt dat ze pakjes moet sorteren op de sorteertafel.

Hoewel het genre ‘Urban’ zich in hedendaagse, stedelijke plaatsen afspeelt, had ik het gevoel dat Meg en de Anderen meer in een setting woonde à la Skyrim. De oude huisjes, maar toch met de moderne technieken van vandaag (zoals radio’s, televisies,…). Het gedacht dat Meg heel lang onderweg kon zijn met een DOW (Doos Op Wielen – heel leuk synoniem uit het boek) om pakketjes te leveren bracht mij ook bij een scenario waar huizen toch wel een paar honderden meters van elkaar konden staan. Ik vond een setting als deze (klik) dus toch beter uitkomen dan een volgebouwde stad.

Wat ik nog leuk vond aan het boek is dat de Anderen allemaal dezelfde familienaam hebben. Meg maakt hier handig gebruik van om de pakketjes per familienaam te sorteren en deze naar het gepaste complex te brengen. Wolfgard, Beergard, Havikgard,… allemaal namen die gemakkelijk laten zien wat de Anderen eigenlijk in hun oorspronkelijke gedaante zijn.
Waar gaat jouw voorkeur naar uit? Mijn voorkeur gaat stiekem uit naar de Wolfgard, met de snoezige Wolvenpup, Sam!

Een verhaal waar gevaar, haat, liefde en vriendschap tussen mensen en Anderen heel dicht bij elkaar staan. Of de garden het nu willen of niet…
http://BooksAndTeaCorner.wordpress.com