Met een grote voorkeur voor de Engelse titel....

Gebroken is het tweede boek van B.A. Paris, bekend van de bestseller Achter gesloten deuren.

We volgen hierbij Cass, een jonge vrouw, die op een stormachtige avond langs een verlaten weg rijdt waar een auto met een vrouw in stilstaat. Ze twijfelt even, maar rijdt uiteindelijk gewoon verder.  

Later blijkt dat deze vrouw die nacht vermoord werd. Cass is erg onder de indruk en gaat gebukt onder een zwaar schuldgevoel. Bovendien lijkt ze regelmatig belangrijke en minder belangrijke dingen te vergeten of zich niet meer te herinneren. Wat haar dan de bijkomende schrik oplevert dat ze net zoals haar moeder jongdement aan het worden is. Anonieme zwijgtelefoontjes leveren nog een extra stressfactor. Ze begint ongelooflijk te twijfelen aan zichzelf…  

 In de kern draait dit boek om het allesoverheersende schuldgevoel van Cass. Wat als…. Ze toch gestopt was om die vrouw te helpen… ze dan op zijn minst de politie gebeld zou hebben als ze thuis kwam… of er de dag erna met iemand over gepraat zou hebben…  

Het schuldgevoel is heel herkenbaar. Elke lezer heeft zich ooit wel eens schuldig gevoeld – over kleine of grote dingen – en dan verder geredeneerd met de wat als-gedachte.  

Naast dit schuldgevoel, komt nog de onzekerheid over de zaken die Cass lijkt te vergeten. Eerst gaat het om onschuldige zaken, dingen die ons allemaal wel eens zouden kunnen overkomen. Maar daarna wordt het straffer en straffer (er wordt bvb. ineens een groot cadeau aan de deur geleverd, waarvan ze zich niet kan herinneren dat ze het besteld heeft). De auteur heeft dit  aspect heel goed opgebouwd. Als lezer voel je echt hoe de grond onder haar voeten weggemaaid wordt. Hoe bepaalde zekerheden lijken te verdwijnen. Hoe makkelijk iemand kan beginnen twijfelen aan zichzelf.  

Dat is ook het beangstigende aan het boek. Het zou onszelf ook kunnen overkomen. We vergeten allemaal wel eens iets. Wanneer is dat nog normaal en wanneer is er meer aan de hand? 

In de loop van het verhaal raakt, net als bij haar echtgenoot Matthew, ook het geduld van de lezer voor Cass wat op. Je wil haar zeggen dat ze alerter moet zijn, aandachtig, om het met een modewoord te zeggen: “meer mindfull”. Dat ze moet stoppen met die pillen dan weer wel en dan weer niet te nemen. Met de hele dag op de bank te blijven liggen. Je zou haar een schop onder haar kont willen geven.  

Naar het einde van het verhaal komen er nieuwe elementen aan het licht, die het voorgaande in een ander daglicht stellen. Op dat moment wordt het verhaal ook weer spannender en gaat het tempo van de gebeurtenissen de hoogte in. Waardoor de lezer terug wakker geschud wordt en toch nog gretig wil lezen hoe het verder afloopt. 

 De Engelse titel dekt trouwens veel beter de lading dan de Vlaamse. Gebroken is eerder passief, gelaten. The Breakdown, gedreven worden tot een echte zenuwinzinking, is eigenlijk wat er echt met Cass aan het gebeuren is in het verhaal.  

(deze recensie is ook terug te vinden op hartvoorboeken.be)