Marijke Vos meets Nora Roberts

In een review over dit boek las ik dat je ‘jezelf op rantsoen moest zetten’. Ik sluit mij daar volledig bij aan. Vanaf het moment dat je de wereld van Jenny instapt ben je hooked. Het was zelfs zo erg dat ik mij overdag afvroeg wat de personages aan het doen waren.

Dit is een heerlijke feelgood, je voelt Canada gewoon om je heen en er gebeurt het een na het ander. Dat en het thriller element gaven mij een beetje een ‘Nora Roberts’ gevoel.

Dit soort boeken: romantisch en feelgood, zijn totaal niet mijn genre, maar de boeken van Marijke Vos wél. Misschien kunnen we daar een apart genre van maken?

Ps. Nog niet overtuigt? Dan heb ik één woord voor je: Bran-son. Woest. Aantrekkelijk.
Oké dat waren er 3...