Hartverwarmende plot

Dit verhaal wordt vanuit een heel bijzonder oogpunt verteld. Pea, een vijfjarig meisje, die de nukken van haar moeder moet verdragen, doet er alles aan om haar moeder gelukkig en blij te maken. De dood van haar vader maakt dit soms nog erg lastig. Gelukkig heeft ze de hulp en steun van haar zusje Margot.
Doordat het door de ogen van een vijfjarige wordt verteld, zou je meer een kinderlijke vertelvorm verwachten. Dit is niet het geval. Pea komt zelfs erg wijs en volwassen over. Hierdoor krijg je als lezer nog weleens de indruk dat het niet zo geloofwaardig overkomt. Je gaat je afvragen of bepaalde gedachten wel door het hoofdje van een vijfjarige kan buitelen.
Helemaal in het begin van het verhaal wordt al snel duidelijk dat ze sinds het overlijden van haar vader niet meer naar de plaatselijke school gaat, maar wel binnenkort al naar de “grote school”. Hoe is het dan voor zo’n jong meisje mogelijk om zo wijs te zijn? Komt dat door de lichtelijke verwaarlozing waar ze mee te kampen heeft? Omdat ze zich verantwoordelijk voelt voor haar moeder, die langzaam maar zeker meer het depressieve dal inglijdt?
Hoe je het als lezer ook zult interpreteren, het zet je zeker aan het denken. Je weet tenslotte nooit wat er door de broze kinderhoofdjes spookt, wat jonge kinderen meekrijgen of opvangen. Toch is het prachtig geschreven, hartverwarmend. Een verhaal dat je in ieder geval zult bijblijven.