Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Ze kijken, maar ze zien me niet

‘De Muze en het Meisje’, de debuutroman van de Belgische Katrijn Van Bouwels, is een geslaagde roman die het proces van volwassen worden weergeeft. Haar hoofdpersonen zijn op allerlei manieren op zoek naar de zin van het leven. In fraaie bewoordingen en met de nodige humor beschrijft de schrijfster hun innerlijke worsteling om aan de leegte van het bestaan te ontsnappen.

Hoofdpersoon Mila besluit al op jonge leeftijd dat het haar lotsbestemming is om de muze van een kunstenaar te worden. Ze verlangt ernaar om voor de eeuwigheid vastgelegd te worden op schildersdoek. Tijdens haar studie gaat ze naakt poseren voor kunststudenten. Ze dwingt haar lijf in de gewenste bochten en lijdt heel wat helse pijnen om haar publiek tevreden te stellen. Haar inspanningen blijken effect te hebben wanneer Torven, een kunstschilder, zijn schildersoog op haar laat vallen. Beiden worden verliefd op het beeld dat ze van de ander hebben. De realiteit blijkt echter anders. Verwoed proberen ze het beeld van elkaar in stand te houden, een poging die gedoemd is om te mislukken.

De cover van het boek symboliseert een deel van de inhoud. Het toont een naakte vrouw die voor een skelet staat. Mila is naaktmodel en houdt zich vooral bezig met haar uiterlijk en image. Ondanks haar naaktheid houdt ze voor zichzelf en voor anderen verborgen wie ze echt is. In de loop van het verhaal komt zij de leegte in zichzelf tegen. Daardoor ziet zij zich genoodzaakt haar huid af te pellen tot op het bot, om te ontdekken wie ze is.

‘De haren borstels gaan in volle halen over het canvas, en in gedachten over mijn lichaam….. Nooit ben ik intiemer op mezelf gericht dan ooit. …Hoewel. Ze kijken , maar ze zien me niet.’
Dit fragment toont de tegenstelling tussen de narcistische kijk van Mila en de afstandelijkheid van de studenten die haar schilderen. Tegenstellingen vormen een belangrijk aspect in het verhaal. De schrijfster zet leegte en dood af tegen leven en laat ons het verschil tussen innerlijk en uiterlijk ervaren. Ook laat zij haar hoofdpersonen eerst verdwalen totdat ze, totaal verloren van zichzelf, uiteindelijk het juiste pad vinden.

De schrijfstijl kenmerkt zich door heerlijke humor en mooie poëtische zinnenstrelende volzinnen. Het is een genot om deze tot je te nemen. De humor is soms bot, soms scherp maar zeer vermakelijk. Zo merkt een van de personages op dat je je zelfverzekerder gaat voelen als je de tijd neemt om je uitgelopen make-up bij te werken, ‘ook al zie je eruit als een oververmoeide panda die als heroïnehoer werkt’.

Het boek is onderverdeeld in vier delen die genoemd zijn naar de vier seizoenen. Het boek begint in de herfst en eindigt in de zomer. Het verhaal duurt echter langer dan een jaar en de seizoenen zijn daarom ook meer symbolisch. In de lente komt Mila bijvoorbeeld tot zelfinzicht, een proces dat niet zonder pijn gepaard gaat maar die haar echte zelf doet ontluiken.
Het laatste deel kent echter een aantal minpuntjes. Ten eerste ging haar ontwikkelingsproces wel heel snel in vergelijking tot het daarvoor gehanteerde tempo. Het geeft de indruk alsof het verhaal nu maar snel afgemaakt moest worden. Ten tweede zijn er in dit deel flashbacks waarvan niet meteen duidelijk is dat het een flashback is. Dit euvel komt ook al in de eerdere seizoenen voor maar daar werkt het niet storend omdat al na een of twee alinea’s duidelijk is dat het om een terugblik gaat. In het laatste deel is het niet zo duidelijk en dat zorgt ervoor dat je uit het verhaal raakt. Hierdoor geeft het eind van het verhaal een wat rommelige indruk.

De Muze en het Meisje is een boeiend en in beeldende zinnen geschreven verhaal over het verwerven van zelfinzicht. Het toont ons de hobbelige weg die naar volwassenheid leidt , een weg die we allemaal op onze eigen manier moeten afleggen. Alleen is het jammer dat het einde net een beetje tekort komt. Het had iets uitgebreider gemogen.
2

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Saskia Jacobs-Labree