Lezersrecensie
Wonderschone exotische puzzel
De twaalf koningen van Sharakhai van Bradley P. Beaulieu is het eerste deel van de trilogie Het Lied van het Gebroken Zand. Het valt op door zijn fantastische en levensechte wereldopbouw maar leest als een puzzel waardoor het wat vaart en levendigheid verliest.
Het verhaal begint met de introductie van Çeda, een negentienjarige kuilvechtster die bekend staat onder de naam Witte Wolf. Al snel blijkt ze meer te zijn dan een simpele gruishond die gevechten levert in de arena. Wanneer ze op de markt een van de twaalf koningen tegenkomt wil zij hem het liefst vermoorden. Gaandeweg blijkt Çeda haar moeder te willen wreken die door de Twaalf Koningen van de stad Sharakhai elf jaar geleden terechtgesteld werd. De kleine Çeda heeft gezworen alle koningen om zeep te helpen en vanaf dat moment werkt ze met volle overtuiging naar haar doel toe.
Het verhaal kenmerkt zich door een hoog ‘show not tell’ gehalte. Wanneer we iets over de geschiedenis van de woestijnstad leren, is dat omdat Çeda ons vertelt wat ze in een boek leest. Hoe de onderlinge machtsverhoudingen in elkaar zitten leren we uit afgeluisterde gesprekken of uit onderonsjes tussen personages.
De schrijver verschaft ons de informatie over de wereld, de machtsverhoudingen en de geschiedenis van Çeda en Sharakhai korrel voor korrel. Deze langzame toediening van kennis in de vorm van het hoge ‘showgehalte’ prikkelt aan de ene kant de nieuwsgierigheid. Aan de andere kant haalt deze slowcook methode vaart en levendigheid weg.
Want net als Çeda moet de lezer voortdurend bij de les blijven om uit te zoeken hoe de wereld en de verhoudingen in elkaar zitten. Het verhaal leest daardoor als een grote puzzel. Het doet denken aan een mysterie van Agatha Christie waarbij je je aandacht geen moment mag laten verslappen. Alles is belangrijk. Het nadeel is dat de personages je door al dat gepuzzel minder weten te raken.
Gelukkig zet Beaulieu daar een geweldig mooi en levensecht beschreven wereld tegenover. Shakharai is een exotische woestijnwereld waar vrouwen gekleed gaan in zwarte nikabs en goed kunnen vechten. Mensen van allerlei pluimage leven er samen. De op de markt verkochte kruiden en parfums verspreiden geuren die je neusvleugels strelen en van de overheerlijke vruchten en maaltijden loopt het water je in de mond. Het kost totaal geen moeite om je voor te stellen dat je hoogstpersoonlijk in deze wereld rondstapt.
Het ontbreekt Sharakhai niet aan gevaren en aan monsters. De monsters zijn niet allemaal wat ze lijken en ook het verhaal dat de Koningen over het ontstaan van Sharakhai verspreiden blijkt niet de gehele waarheid te zijn. Çeda’s achtergrond en die van haar moeder is lange tijd een mysterie en haar interpretatie van haar herinneringen blijkt niet helemaal te kloppen. Het verhaal is daardoor interessant en niet voorspelbaar en de ontwikkelingen in het verhaal doen vermoeden dat het volgende deel nog veel meer geheimen zal onthullen.
De Twaalf Koningen van Sharakhai schetst een wonderschone exotische wereld met een origineel verhaal. Het einde maakt je nieuwsgierig naar het vervolg. Hopelijk is het puzzelgehalte dan wel wat lager zodat de personages beter tot hun recht komen.
Het verhaal begint met de introductie van Çeda, een negentienjarige kuilvechtster die bekend staat onder de naam Witte Wolf. Al snel blijkt ze meer te zijn dan een simpele gruishond die gevechten levert in de arena. Wanneer ze op de markt een van de twaalf koningen tegenkomt wil zij hem het liefst vermoorden. Gaandeweg blijkt Çeda haar moeder te willen wreken die door de Twaalf Koningen van de stad Sharakhai elf jaar geleden terechtgesteld werd. De kleine Çeda heeft gezworen alle koningen om zeep te helpen en vanaf dat moment werkt ze met volle overtuiging naar haar doel toe.
Het verhaal kenmerkt zich door een hoog ‘show not tell’ gehalte. Wanneer we iets over de geschiedenis van de woestijnstad leren, is dat omdat Çeda ons vertelt wat ze in een boek leest. Hoe de onderlinge machtsverhoudingen in elkaar zitten leren we uit afgeluisterde gesprekken of uit onderonsjes tussen personages.
De schrijver verschaft ons de informatie over de wereld, de machtsverhoudingen en de geschiedenis van Çeda en Sharakhai korrel voor korrel. Deze langzame toediening van kennis in de vorm van het hoge ‘showgehalte’ prikkelt aan de ene kant de nieuwsgierigheid. Aan de andere kant haalt deze slowcook methode vaart en levendigheid weg.
Want net als Çeda moet de lezer voortdurend bij de les blijven om uit te zoeken hoe de wereld en de verhoudingen in elkaar zitten. Het verhaal leest daardoor als een grote puzzel. Het doet denken aan een mysterie van Agatha Christie waarbij je je aandacht geen moment mag laten verslappen. Alles is belangrijk. Het nadeel is dat de personages je door al dat gepuzzel minder weten te raken.
Gelukkig zet Beaulieu daar een geweldig mooi en levensecht beschreven wereld tegenover. Shakharai is een exotische woestijnwereld waar vrouwen gekleed gaan in zwarte nikabs en goed kunnen vechten. Mensen van allerlei pluimage leven er samen. De op de markt verkochte kruiden en parfums verspreiden geuren die je neusvleugels strelen en van de overheerlijke vruchten en maaltijden loopt het water je in de mond. Het kost totaal geen moeite om je voor te stellen dat je hoogstpersoonlijk in deze wereld rondstapt.
Het ontbreekt Sharakhai niet aan gevaren en aan monsters. De monsters zijn niet allemaal wat ze lijken en ook het verhaal dat de Koningen over het ontstaan van Sharakhai verspreiden blijkt niet de gehele waarheid te zijn. Çeda’s achtergrond en die van haar moeder is lange tijd een mysterie en haar interpretatie van haar herinneringen blijkt niet helemaal te kloppen. Het verhaal is daardoor interessant en niet voorspelbaar en de ontwikkelingen in het verhaal doen vermoeden dat het volgende deel nog veel meer geheimen zal onthullen.
De Twaalf Koningen van Sharakhai schetst een wonderschone exotische wereld met een origineel verhaal. Het einde maakt je nieuwsgierig naar het vervolg. Hopelijk is het puzzelgehalte dan wel wat lager zodat de personages beter tot hun recht komen.
1
1
Reageer op deze recensie