Er is een geniaal brein voor nodig om een gestoorde geest te pakken …

Origineel artikel te lezen op mijn blog: http://www.iliveformydreams.com/archives/73709

Ik legde mijn vorige boek (waar ik op een 1 of andere manier maar niet inkwam) weg en begon met een nieuwe. Binnen een aantal dagen had ik De Poppenspeler uit en hij heeft me zeker positief verrast. Niet de schrijfwijze die ik normaliteit lees, maar zeker de moeite waard. Daarbij hou ik wel van een twist in het verhaal en dat was bij dit boek zeker het geval.

---------------------------
Waar gaat het boek over?

Er is een geniaal brein voor nodig om een gestoorde geest te pakken
Profiler Jefferson Winter buigt zich over het vierde slachtoffer van een killer-die-niet-doodt: een maniak die vrouwen met messteken bewerkt en een lobotomie laat ondergaan. Alleen hun gezicht is ongeschonden gelaten. Ze leven nog, maar zijn hulpeloze kasplantjes.

Rachel Morris heeft een date met een man met wie ze al maanden chat. Ze zit in een ongelukkig huwelijk en deze chatvriend begrijpt haar zó goed… Zij zal het volgende slachtoffer zijn. Maar is deze maniak wel de échte kwade genius, of is er iemand anders die de regie voert?
---------------------------

Wat vond ik van het boek?
Nou hierbij dus mijn ongezouten mening. Hoewel ik dus erg moest wennen aan de schrijfstijl was het zeker een fijn boek. Nee geen hoogstaande psychologische thriller, maar erg vermakelijk om te lezen. Ten eerste werd het verhaal vanuit 1 perspectief geschreven, die van de profiler via het ik-perspectief. Iets wat ik niet a minder gewend ben in boeken die ik lees. Lekker anders dan anders en het sprak me dus ook wel aan. Daarbij was het een debuut, en zeer zeker een goed debuut.

Ik vind het mooi hoe de personen in dit boek echt een karakter krijgen. Zo is profiler Jefferson Winter een zoon van een psychopaat en hij heeft een hoog IQ. Het lijkt net of hij in het brein van de moordenaar kan kijken. Daarbij worden ook zeker de ‘bij personen’ (zoals Tempelton, zijn partner) goed uitgelicht waardoor je een goed beeld krijgt van de personen die worden geschetst. Daarbij ook de lugubere moordenaar maar ook zeker zijn laatste slachtoffer Rachel Morris niet te vergeten, die in een donker hok verkeerd en wacht op haar gruwelijk lot. De wanhoop wordt echt levendig beschreven.

Ik heb veel gruwelijke en gedetailleerde thrillers gelezen maar het is zeker een originele verhaallijn om slachtoffers te laten leven door middel van lobotomie. Hij verminkt ze, speelt met ze en maakt ze tot kasplantjes om ze daarna achter te laten. Waarom? Is er één moordenaar aan het werk of zit er een ander brein achter dit geheel?

De hoofdstukken waren kort en maakte dat het makkelijk te lezen was. Ook was het goed te volgen qua lijnen, de eerste lijn gaat over het feitelijke politieonderzoek via de Winter. De tweede lijn over de gruwelijke positie en gedachten die Rachel Morris ondervindt. Dit maakte dat ik het boek niet weg kon leggen. Het boek ademde sfeer, spanning en had een fijn snel lees tempo, iets wat ik altijd wel waardeer in een boek.

Het enige wat ik jammer vond aan het boek dat de ontknoping pas in de laatste 2 hoofdstukken aanbod kwam en naar mijn mening een beetje afgeraffeld werd. Het had wat mij betreft wat meer opgebouwd kunnen worden, aangezien ik nu het boek dichtsloeg en dacht: Wauw, dit was het dus al. Maar hoe zat dat dan, en dat… Ook wel weer een goed teken, aangezien ik eigenlijk niet wilde dat het boek uit was en meer wilde. Tevens had ik graag wat meer achtergrond informatie gewild van de moordenaar. Hoewel je uiteindelijk wel het doel weet had ik graag een wat diepere en complexere uitleg gehad, maar dat is meer persoonlijk.

Het hele idee van profiler sprak me meteen aan, maar dat komt vast omdat ik ook graag series (mijn all time favorite, Criminal Minds en de serie Manhunt Unabomber waar ik net mee ben begonnen) in deze setting kijk. Een vermakelijk boek met een vleugje spanning, zeker een aanrader.

Rating: ★★★½