Of de Oleander de winter overleeft

Stefan Popa (1989) is auteur en zelfstandig journalist. Met het boek ‘of de oleander de winter overleeft’ keert hij terug naar de basis van zijn debuutroman, verdwenen grenzen, zo succesvol maakte: een groot Europees epos over de kwetsbaarheid van kleine volken in een immer uitdijend Europa.
Achterflap:
Pitu moet sterven. En dat terwijl hij nog zoveel heeft om voor te leven. Zijn dochter Samarina. Zijn dorp Crushuva, het hoogste en mooiste punt van Macedonië, dat niemand intenser bemint dan Pitu zelf. En zijn volk, de Aroemenen, met hun eigen taal, Romaans met Griekse invloeden, dat nog springlevend is. Nog wel. Ze zijn door iedereen vergeten, hoewel zij de Balkan hebben gemaakt tot wat het is. Zij zijn de Balkan. Pitu probeert om te gaan met de grillen van het heden, en grijpt levenslustig terug naar zijn verleden en dat van zijn volk. Want net als de einddatum is vastgezet, kom je het leven echt tegen.
Of de oleander de winter overleeft is het onvergetelijke, ontroerende en vitale verhaal van een man die gaat sterven en een volk dat aan het vervagen is. Over identiteit, en over de vergankelijkheid daarvan.

Vind ik het moeilijk om een recensie te schrijven? Nee, ik doe het met veel liefde en plezier, toch vond ik het bij dit boek heel erg lastig en ben ik flink aan het worstelen geweest.
Pitu word gediagnostiseerd met kanker en krijgt dit te horen van zijn griekse dokter. Pitu heeft nog een half jaar te leven maar houdt dit het liefst geheim voor de buitenwereld. Pitu was de burgemeester van zijn dorp, Crushuva en hierdoor kent iedereen hem. Elke dag word hij vriendelijk begroet door iedereen en doet Pitu alsof er niks aan de hand is, hij voelt zich overigens geen stervende. In pitu zijn achterhoofd spookt wel veel rond, hoe gaat het straks met zijn dochter Samarina? Het dorp en alle mensen die hij lief heeft? Pitu wil alles uit het leven halen wat er nog te halen valt, maar wat als het allemaal niet mee werkt en Pitu de ene tegenslag krijgt na de andere en hij worstelt met zijn eigen gevoelens?
Aan de andere kant vertelt dit boek het verhaal over vroeger. Pitu is opgegroeid zonder zijn vader Costa, maar heeft al erg veel verhalen gehoord van zijn moeder over zijn vader. Deze verhaallijn laat je kennis maken met Costa, Aretia ( Pitu zijn moeder) en de geschiedenis. Je word meegenomen in het leven van Costa, in en na de oorlog. Costa heeft al gevochten in de oorlog voordat hik Aretia ontmoette, Costa was overigens ook dan een stuk ouder dan Aretia. Deze verhaallijn laat je veel weten over de geschiedenis en gaat hier ook diep op in, voornamelijk over het Aroemeense volk.

Waarom ik het moeilijk vind om hier een recensie over te schrijven is omdat het boek mij niet zo heeft gepakt als wat ik eigenlijk had gedacht. Het verhaal van het heden, over Pitu en hoe hij met zijn ziekte omgaat vond ik vele malen leuker om te lezen dan de hoofdstukken over de geschiedenis, daar moest ik mij echt doorheen worstelen. Ik vond daar vele moeilijke namen in staan (plaatsen, namen, dingen) wat natuurlijk best logisch is aangezien het in het buitenland afspeelt. Ik vond de hoofdstukken voor mijn doen te diep in de geschiedenis waardoor ik het met veel moeite heb gelezen. De hoofdstukken over het heden vond ik daarintegen erg pakkend en leuk om te lezen en zelfs ontroerend.
Het boek is erg mooi geschreven in een duidelijke taal wat vlot wegleest. Ik denk dat je wel wat interesse moet hebben in de geschiedenis om dit boek helemaal leuk te gaan vinden. Deze interesse ontbrak bij mij waardoor het soms dus erg worstelen was.
Het boek zelf: het is echt een plaatje! Wat een mooie kaft. Heel neutraal, maar de man voorop het boek, zo ontzettend sprekend met een titel die je erg nieuwsgierig maakt..
Kortom, het is een mooi boek met een prachtige verhaallijn. Wel een boek met veel geschiedenis, dus met een beetje interesse in geschiedenis is dit een ideaal boek!
Ik geef dit boek : 3 sterren
Geschreven door:@readingsavanna