Sober, maar mooi

Als Fleur 14 is, wordt haar leven flink overhoop gehaald: haar vader overlijdt en haar broers misbruiken en chanteren haar. Volgens hen is zij een bastaard. Emotioneel getraumatiseerd verlangt ze haar hele leven naar liefde en aandacht. Iets wat ze van haar man Thomas nooit krijgt. Verbonden door een duistere eed, kan ze echter niet bij hem weggaan. Thomas kiest voor vrienden in de kroeg, Fleur voor een reeks minnaars. Aan dit uitgestippelde leven komt een einde als Thomas veel te jong aan een hartstilstand overlijdt. In deze turbulente tijd komt Fleur erachter dat haar broers gelijk hadden: haar echte vader blijkt niet de man te zijn die zij haar hele 'pappie' noemde. Ze kiest ervoor om haar biologische vader te leren kennen en probeert zijn keuzes en die van haar moeder te begrijpen. Na al deze jaren overwint Fleur haar angsten en is ze vrij om voor haar eigen toekomst te kiezen.

Fleur heeft een sobere, maar degelijk aandoende omslag en zo voelt ook het verhaal aan. Vanaf de eerste pagina word je geraakt door het verhaal. Maar toch - ondanks dat er heftige gebeurtenissen instaan - raakt het je ook weer niet zo diep dat er tranen vloeien. Het hele verhaal wordt verteld met een zekere afstand. Een afstand die ontstaat door het hoofdpersonage: een vrouw die zichzelf heeft leren afsluiten voor de wereld en de pijn die het leven - haar leven - met zich meebrengt.

Dit wil overigens niet zeggen dat je niet meeleeft met Fleur, in tegendeel. Gaandeweg krijg je net heel veel voeling met haar, iets wat extra wordt opgewekt door de ik-vorm van het boek. Je krijgt een duidelijk beeld van Fleur, wie ze is en waarom ze zo is. Andere personages blijven een stuk meer op de achtergrond, wat natuurlijk normaal is bij deze vorm van schrijven. Het is dan ook niet storend en je krijgt voldoende mee van de randkarakters om je een beeld te vormen.

Omdat het echt draait rond Fleur en wat ze moest doorstaan in haar leven, zit er de nodige herhaling in het verhaal. Een vlot boek is Fleur daarom niet te noemen. Is dat echt storend? Naar mijn mening niet. De woordkeuze van Motell is af en toe apart te noemen, maar zijn schrijfstijl is erg mooi. Daarnaast past de herhaling bij het verhaal. Het is een boek dat oprecht de noemer psychologische roman draagt. Het neemt je diep mee in de psyche van Fleur en laat zien wat voor grote gevolgen acties kunnen hebben, zelfs heel veel jaren later.

Kies niet voor Fleur als je een simpel tussendoortje wil of een makkelijke weglezer. Zoek je een mooi verhaal over het leven, liefde en de zware gevolgen van misbruik? Dan zou ik dit boek zeker aanraden.