Een bijzondere recensie over een bijzonder boek.

Review van Kismet - Stefan Tetelepta

Tussen het moment dat ik mijn zonnebedje verlaat, het terras oversprint, de woonkamer binnen storm en op de vraag “What are you doing?” ik over mijn schouder roep “writing!”, mijn pc opstart en snel wat after-sun op mijn benen smeer om vervolgens gretig op het toetsenbord aan te vallen zitten precies 3 minuten.
Het verhaal zit vers in mijn geheugen en het is nu of nooit.
We hebben tenslotte vakantie en ik maak een uitzondering.

Kismet.

Het begon al aardig merkwaardig.
Stuur een email aan de auteur en hij stuurt je gratis (!) het e-book, las ik in ons boekenclubje.
Nou, we zijn tenslotte Nederlanders en gratis is hét keywoord.
Dus ook ik tikte snel mijn e-mailadres in en ja hoor, na enige ongeduldige uren wachten verscheen daar Kismet in mijn mailbox.
En het is zo waar een echt verhaal.
Een serieus boek van 426 pagina’s. (Oké, ik heb een leesbril en heb het lettertype ietsje aangepast.. )

Het proloog deed me eerlijk gezegd helemaal niets.
Ik snapte er weinig van, maar desondanks las ik gewoon door.
Wanneer ik nu terug scrol naar het proloog en het opnieuw lees krijg ik weer een brok in mijn keel.
Ik ben 2 dagen geleden begonnen aan Kismet.
Uiteraard, as always, super sceptisch.
Ik had net een zwaar teleurstellende Simone van der Vlugt achter mijn kiezen en zat niet echt te wachten om opnieuw een Nederlands onbevredigend product door te spitten.
Maar Kismet leest lekker weg en voordat ik het weet nam ik een pauze op pagina 100.
Eerlijk toegeven, ik irriteerde me lichtelijk aan de bijdehante uitspraken van de twee hoofdpersonen, maar vooralsnog was het geen reden om te stoppen en toen het verhaal me eenmaal te pakken had, was de irritatie compleet verdwenen.
Vanmorgen installeerde ik me opnieuw op mijn zonnebedje en vervolgde mijn weg in Kismet.
Het bordje met tomaat, mozzarella en balsamico-crème heb ik zonder er bij na te denken leeg gegeten.
Ook de mojito die naast me werd neergezet dronk ik zonder op te kijken.

Op het moment dat de zon langzaam achter de berg verdween en de hemel in oranjerood veranderde, las ik de prachtige zin: ‘En op dat moment schuift mijn gehavende hart als een legpuzzel in de zijne’.
Vijf minuten later was het uit en slikte ik de brok in mijn keel weg.

Waar gaat het over:

Kismet is een verhaal over de liefde.
Kismet is een verhaal wat je opslurpt, je weghaalt uit de werkelijkheid en je neerzet tussen de picknickende mensen in het park in Leiden, je dwaalt mee naar Parijs en zit naast de hoofdpersonen in New York.
Kismet is een bijzonder verhaal waarbij je je regelmatig afvraagt.... “Waar gaat dit heen? En nu?”
Het verhaal werkt langzaam naar het einde toe en wanneer ik het laatste lettertje had gelezen, klapte ik mijn I-pad dicht en dacht even na.
Ik geloofde al in de liefde.
Ik geloof ook in Kismet, maar wanneer ik dat niet had gedaan, was het nu zeker gebeurd.
Prachtig!!

PS. Dit is de eerste keer dat ik niet veel weg geef van de inhoud van een verhaal.
Want het is naar mijn mening mooier wanneer je er blanco in gaat.

PS2. Is het mogelijk dat een uitgever contact opneemt met deze man! Ik zie een kant en klaar filmpscript liggen....