Voor mij was het pas de tweede keer dat ik een boek van Deflo ter hand nam, en daarbij heb ik me een sprong van enkele delen veroorloofd. Logisch ook dat het feuilleton-gevoel niet erg speelt in mijn beoordeling. En misschien maakt dat de sterkte uit van de reeks, dat laat ik in het midden, maar toch had ik het gevoel dat je de hele serie moet gelezen hebben om echt betrokken te zijn bij de personages, iets wat ik maar ten dele was. Het verhaal zelf is weliswaar vlot geschreven, maar net iets te voorspelbaar. Veel moeite om de verkrachter op te sporen is er niet, en ook het "verrassende" einde voelde ik al halfweg met mijn ellebogen aankomen. Toch blijft er een verdienstelijk verhaal over dat de innerlijke verdeeldheid en de wanhoop schetst van de politieman en de mens Deleu, die bijna kraakt. Tot slot nog een bemerking over het "Belgisch karakter" van deze thriller. Het taalgebruik, tot daar nog aan toe, maar wie af en toe Jef Geeraerts gelezen heeft, hoort het telkens terug echoën wanneer de Belgische politie-organisatie en rechterlijke macht nog maar eens door de mangel worden gehaald.
Conclusie: geen hoogvlieger, en moest ik geen Belg zijn misschien wel een ster minder dan drie.