Een thriller waar je soms rillingen van krijgt

Joe Thorne was vijftien jaar toen zijn zusje Annie verdween. Dat was het ergste wat kon gebeuren, dacht hij. En toen kwam Annie terug…
Vijfentwintig jaar later ontvangt Joe een anonieme mail: Ik weet wat er gebeurd is met je zusje. Het gebeurt opnieuw.

Mening
Met De terugkeer heeft C.J. Tudor een spannende en duistere thriller neergezet. Het is het tweede boek van haar hand. Eerder schreef ze De krijtman, dat wereldwijd een groot succes was. De terugkeer is in dezelfde stijl geschreven, maar staat volledig los van het eerste boek.

De terugkeer begint spannend, maar daarna zakt deze spanning wat weg. Lange tijd kabbelt het verhaal rustig verder, waarbij C.J. Tudor er desondanks in slaagt de lezer te boeien. Het is pas wanneer er flashbacks zijn naar het verleden, dat je voelt dat er iets staat te gebeuren en dat het verhaal wel eens een hele andere wending kan krijgen dan wat je tot nu toe had gedacht.

De plot zit goed in elkaar verweven. Je hebt als lezer geen enkel idee waar dit boek zal naartoe gaan. Het begint als een doodgewone spannende thriller, maar De terugkeer is veel meer dan dat. Er zit een duister tintje aan, wat geleidelijk aan in het verhaal wordt gebracht. Eerst als vermoedens, waardoor het verhaal toch wel bizar leek, ik vond het moeilijk te plaatsen. Tot het stilaan duidelijk werd waar het echt over gaat. Ik kreeg er af en toe koude rillingen van. Wie De krijtman heeft gelezen zal zich daar achteraf niet over verbazen.

C.J. Tudor heeft een vlotte en begrijpelijke schrijfstijl. Dat maakt dat je snel wilt doorlezen, zelfs als is het verhaal niet super spannend op dat moment. De hoofdstukken zijn afwisselend lang en kort, en het er staat altijd duidelijk aangegeven of het hoofdstuk zich in het heden over verleden afspeelt.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van leraar Joe Thorne, in de ik-vorm. We leren hem doorheen het boek steeds beter kennen. Wat zijn motief is om terug te keren naar zijn geboortedorp, wat er zich in het verleden heeft afgespeeld,… Het vele wisselen tussen heden en verleden is zeer goed uitgewerkt en zorgt voor een grote meerwaarde in het verhaal. De meeste spanning ligt dan ook in de verhaallijn van het verleden. Wat daar is gebeurd verklaart de gedragingen en keuzes van Joe in het heden. Natuurlijk ontdekken we pas alles op het einde van het boek, maar de weg hiernaar toe is goed opgebouwd. Met de nodige plotwendingen uiteraard.

De achterflap tekst is wat misleidend, wie een doodgewone thriller verwacht zit er goed naast. Je kunt het verhaal wat vergelijken met de boeken van Stephen King. De sfeer, de duistere elementen, en ook de onverwachte en geheimzinnige epiloog leent zich daar perfect toe. En daar moet je uiteraard van houden.

Oordeel
De terugkeer was een bijzonder boek om te lezen. Het is een verhaal dat blijft hangen, en waar je nog regelmatig aan terugdenkt. Om heel eerlijk te zijn is het niet volledig mijn genre, net als dat ik geen Stephen King liefhebber ben, maar ik ben toch blij dit boek te hebben gelezen. Ik vond het af en toe wat vreemd en bizar, zeker in het begin tot het duidelijk werd waar het verhaal naar toe zou gaan. Waarna ik het op een bepaalde manier best wel eng vond. Het bezorgde me toch regelmatig koude rillingen. Ondanks dat het niet mijn ding was vond ik de plot wel goed gevonden. Daarom geef ik De terugkeer 3 sterren.

http://perfecteburenleesclub.blogspot.com/2019/06/de-terugkeer-cj-tudor.html?m=1