Boeiend tweede deel van de serie de Gave van de Selkie

De roep van Avalon van Mara Li is deel twee uit de serie De Gave van de Selkie en het boeiende vervolg op De Stem van de Zee. Gevangen in een afschuwelijk instituut en een zoektocht naar een onvindbaar eiland.

De roep van Avalon pakt het verhaal van Nimue en Arthur op, op het punt waar Mara Li de lezer achterliet in deel één van de serie. Nimue en Arthur zijn gevangen genomen door de Asklepios Congregatie en Nimue wordt wakker in een koude donkere cel. Ze weet in eerste instantie niet waar ze is. Dan weet ze het weer: ze hebben zich laten oppakken. In het instituut waar ze nu zijn hopen ze meer te weten te komen over hun familie en vooral over hun moeder, Rona.

Nimue komt er achter dat zij en Arthur van elkaar gescheiden zijn en die wetenschap geeft haar direct een doel. Ze moet te weten komen waar Arthur wordt vastgehouden en daarna wil ze ook de gevangen genomen kinderen van Gwennec vinden. Misschien kan ze Katell deze keer wel redden. Ze probeert te roepen naar de cellen naast haar om te horen of Arthur daar toevallig zit. Helaas is de stem die ze vanuit de cel naast de hare hoort niet van Arthur. De jongen zegt dat hij Wolf heet, maar voordat ze meer te weten kan komen wordt ze opgehaald door een vrouw.

Stukje bij beetje ontdekt Nimue meer over wat er gebeurt in het instituut. Toch wordt het haar niet direct helemaal duidelijk. Ze ziet puzzelstukjes maar kan ze nog niet allemaal in elkaar passen. Het personeel zegt niets of kan het niet schelen en dan is er nog de sadistische dokter Moal, die allerlei nare dingen doet.

“Ik lach, bijna. Ik ben hier omdat mijn familie een rotzooitje is. Of misschien hebben die verdomde geesten het hier altijd al op aangestuurd, met hun gefluister en halve vertoningen. Misschien heeft de Visserkoning ons hier geplaatst als pionnen op een schaakbord’.” Mara Li

Wanneer Nimue kennis maakt met een onverwacht familielid ontstaat er langzaam een plan om te ontsnappen. Daar heeft ze wel hulp en haar broertje Arthur voor nodig. Zullen Nimue en Arthur herenigd worden? Kunnen ze ontsnappen aan de Asklepios Congregatie en kunnen ze de andere kinderen redden? Zullen ze hun moeder en het verborgen eiland vinden? Zal er meer duidelijk worden over de ziekte en de Andere Wereld?

De roep van Avalon van Mara Li kenmerkt zich, net als deel één van de serie De Gave van de Selkie, door een mooie schrijfstijl. Daar waar ik in het eerste deel nog een beetje moeite had met de trage vertelwijze, is hiervan in dit deel geen sprake.

De roep van Avalon begint direct spannend op het punt dat Nimue ontdekt dat ze inderdaad gevangen genomen is. Mara Li omschrijft de ontberingen die Arthur en Nimue moeten doorstaan op een wijze die je het haast zelf laat voelen. Je kan je voorstellen hoe ze de kou, de honger, de dorst, de pijn en de angst moeten ervaren. Nimue is een prettig personage om te volgen. Ze is slim, sterk en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel, maar ze heeft ook haar zwaktes en twijfels.

In De roep van Avalon neemt Mara Li je verder mee op avontuur met Nimue en Arthur. Je volgt hun leven en wordt meegezogen in het verhaal. Je beleeft samen met Nimue en Arthur de (innerlijke) strijd die ze moeten leveren en de moeilijke keuzes die ze moeten maken om hun doel te bereiken. Het is fijn om samen met hen langzaam de mysteries, die nauw verbonden zijn met Nimue en Arthur, te ontrafelen en te leren begrijpen.

De roep van Avalon is mij nog beter bevallen dan De stem van de zee. Qua spanning doet Mara Li er in dit tweede deel van de serie, De Gave van de Selkie, een schepje bovenop en er zit meer vaart in het verhaal. Dat belooft wat voor deel drie... Ik geef De roep van Avalon vier sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.wordpress.com