Een imponerend verhaal dat verrassend licht leest!

Toen ik de naam Elizabeth Taylor las was ik direct geneigd te denken aan de wereldberoemde Amerikaanse actrice. Maar deze Britse schrijfster (1912-1975), die altijd in de schaduw van haar beroemde naamgenoot heeft geleefd, heeft niets van doen met Elizabeth Taylor uit Hollywood. Dit houdt overigens niet in dat ze minder interessant was, gezien haar indrukwekkende oeuvre, waarvan deze roman Angel deel uitmaakt.

Dit verhaal begint eind negentiende eeuw en gaat verder tot ver na de Eerste Wereldoorlog. Angelica (Angel) Deverell woont met haar moeder boven hun kruidenierswinkeltje in een arme wijk. Maar in haar fantasie verkeert Angel vaker in Paradise House, het landhuis waar de zus van haar moeder, tante Lottie, in dienst is. Angel, die goedschiks of kwaadschiks in alles haar zin wil krijgen, brengt haar tijd dromend en fantaserend door. De realiteit glijdt langs haar heen en heeft amper bereik tot haar, tot grote frustratie van haar moeder en tante.

Voor iemand die zelden leest schrijft ze een indrukwekkend opstel op school, waardoor haar lerares ondanks grote twijfels niet anders kan dan haar een hoog cijfer te geven. Maar dan komt het moment dat Angel in haar eigen leugens verstrikt raakt en door gezichtsverlies niet meer naar school terug gaat. Hier krijgt de eigenzinnigheid van de excentrieke Angel, meer een vals sekreet dan een engel, al vastere vormen in het verhaal.

Ze wil schrijfster worden en het lukt haar, wonderwel, met haar romans bekendheid te verwerven. Haar verhalen over de Engelse aristocratie zuigt ze uit haar duim, zich niet druk makend om feiten. Haar lezers zijn bijzonder gefascineerd door haar, ook door haar koppige ijdelheid en grootheidswaanzin. Angel is wars van negatieve kritiek, want het verstoord haar fantasiewereld, waarin zij centraal staat. Toch zal ze ondervinden dat ook roem een keerzijde heeft ...

Taylor krijgt postuum erkenning voor dit prachtige indrukwekkende verhaal dat ze in een vlotte schrijfstijl heeft weergegeven. Ze heeft Angel, die zich voortdurend in een schemergebied bevindt, bijna tastbaar gemaakt. Daardoor is het eigenlijk dat ik Angel, die zich ontpopt tot een vrouw met een bijna duivelse wilskracht, en zelfs boven God uitstijgt in haar hoogmoed, toch zo broos en kwetsbaar vind.

Taylor heeft naar mijn mening een imponerend verhaal geschreven dat, ondanks de donkere, excentrieke kant van Angel, verrassend licht leest. Ik zag het verhaal tijdens het lezen als een film voor me en las tot mijn blijdschap dat het in 2007 is verfilmd. Ik hoop dat ik de film ergens kan vinden om te bekijken en te vergelijken met mijn ervaring tijdens het lezen. In ieder geval kan ik het boek met stip aanraden als je, net als ik, van romans houdt waarin het hoofdpersonage geen doorsnee type is.