"Snerpende psychologie in een geraffineerde, kloppende constructie"

Nadat ik het eerste boek uit de Jessica Haiderserie van Corine Hartman had gelezen, was ik verkocht door haar pittige schrijfstijl. Het deed me denken aan de stijl van Karin Slaughter, rauw en hard, zonder zoetsappigheden of popperige drama. Net nu ik dacht haar stijl te kennen, verraste ze me met Een vlaag van waanzin met een geheel andere vertelstijl, die ze overigens óók bijzonder vlot beheerst.

Sluipend gif is qua diepgang vergelijkbaar met Een vlaag van waanzin, waarin wederom een familietragedie wordt belicht. Het ziet ernaar uit dat Hartman's actie uit de Haiderserie definitief heeft plaatsgemaakt voor deze nieuwe koers , waarin snerpende psychologie als nagels over een schoolbord krast.

Ze heeft zich voor dit verhaal laten inspireren door het waargebeurde verhaal van de Française Jacqueline Sauvage, die haar man vermoordde na jarenlang door hem te zijn mishandeld. Hartman heeft haar hoofdpersoon in Sluipend gif dezelfde voornaam gegeven, waardoor de fictieve connectie stand houdt. De setting in het kleine Nederlandse plaatsje Bronkhorst, waarin de personages elkaar allemaal lijken te kennen, vergroot de impact van het verhaal.

Hartman's Jacqueline is getrouwd met Gijs, een man met twee gezichten. Voor de buitenwereld kan hij zich charmant gedragen, maar naar haar toe is hij een enorme bullebak, een hork pur sang. Na het verlies van zijn baan, waar hij zijn prestige aan ontleende, is zij een te makkelijk doelwit voor hem geworden om grenzeloos al zijn frustraties op uit te leven. Hier had ik al eerder wat tegenwicht van Jacqueline verwacht, maar eerdere gebeurtenissen in haar leven vergoelijken haar tot dan toe passieve gedrag.

"Gijs was bezig me langzaamaan gek te krijgen. Toen ik dat eenmaal doorhad, waren de signalen zo duidelijk dat het me verbaasde dat ik ze niet eerder had gezien."

Door dit inzicht verandert Jacqueline - als getergde vrouw - in de spreekwoordelijke 'kat in het nauw' die rare sprongen maakt. Haar geduld met hem raakt op en er ontvouwt zich een snood plan in haar brein. Dit alles wordt bij haar nog meer gevoed door haar verlangen om hun dochter na jaren weer te kunnen zien. Gijs, die denigrerend is over haar intelligentie, zou nooit kunnen raden waartoe zij in staat is ...

Het vernuftige van dit verhaal, dat me overigens over de hele linie boeide, zit in de staart, waarin alle gesponnen draden en lijntjes geweldig goed worden samengeknoopt tot een kloppend geheel. Ik ben weer verrast door Hartman, die de psychologische aspecten, waar de nadruk op ligt in Sluipend gif, geraffineerd heeft verweven.