Een reeks die groeit naar mijn gevoel

Een jonge vrouw wordt wakker in een koude, donkere kelder. Ze heeft geen idee hoe ze daar terecht is gekomen, of door wie ze is ontvoerd. En dat is pas het begin van haar nachtmerrie.
In de buurt wordt het lichaam van een andere jonge vrouw gevonden. Ze is nooit opgegeven als vermist, en haar familie heeft zelfs gewoon sms’jes van haar ontvangen. Iemand heeft zich de afgelopen tijd voor haar uitgegeven.
Inspecteur Helen Grace weet dat ze de dader zo snel mogelijk moet vinden. Die is niet alleen gestoord, maar ook slim en vindingrijk. Maar zodra Helen probeert uit te vinden wat de motivatie van de moordenaar is, start een bijna onmogelijke race tegen de klok…
In dit derde deel blijft M.J. Arlidge trouw aan zijn concept.  Hij vertelt het verhaal van Helen en haar team in korte hoofdstukken waardoor de vaart in het verhaal gehouden word, alleen vind ik het soms ook weer jammer dat hij sommige verhaallijnen niet verder uitdiept ….  wat is dat tussen Helen en Jake???  Drie delen in welles nietes soort van relatie ??  M.J. Make up your mind please … of je diept deze verhaallijn verder uit of niet, maar dat aantrekken en afstoten tussen die twee begint me lichtjes te irriteren na drie delen… om nog maar te zwijgen van de vete tussen Helen en Ceri Harwood…  Nadat dat personage van Ceri me zo mateloos irriteerde en het bloed onder mijn nagels haalde (love it) in het tweede deel, deed ze me in dit deel helemaal niets …. haar karakter word plots zo afgevlakt neergezet,  waar was die bitchy attitude van Ceri??? Nope… ook hier sla je de bal mis …  maar goed dat de hoofdlijn – met name de ontvoering van Ruby – nog enigszins goed neergezet is.   Hier heeft hij me dan een paar keer doen denken “Hmmm, zou het kunnen??” en telkens als je verder in het verhaal komt, krijg je het “Huh??? Wauw, die had ik nu niet zien komen!!!” gevoel.  Om dan op het einde helemaal te denken “Verd … en ik maar denken dat het een ex-lief was, wat hem triggerde.  Oh boy, was ik mis”.
En waarvan de titel “Pluk een roos” komt ….  die moet iemand me toch eens uitleggen??  Originele titel is “The Doll’s House” of “Het poppenhuis.” Waarom dan vertaling geven naar Pluk een roos?  Zelfs na het lezen van dit boek, kan ik de link met titel nog steeds niet leggen…  maar het zal waarschijnlijk aan mezelf liggen.
Vond ik dit boek goed?  Ja, tuurlijk… leest vlot en zonder al te veel te moeten nadenken.  Was het super?  Nee, het kan niet tippen aan een Karin Slaughter of Karen Rose.  Zij diepen hun personages en verhaallijnen veel meer uit… maar uiteindelijk moet het ook niet elke keer een 4+ sterren boek zijn om een leuke tijd met een boek te hebben.
Ga ik het vierde deel ‘Klikspaan’ lezen?  Absoluut… ben benieuwd wat er verder in het leven van Helen en haar team gaat gebeuren.