Een stillistische novelle over verloren onschuld

Yolanda Entius geeft een schijnbaar objectieve weergave van de feiten, zonder veel emotie, ook zonder te veroordelen. De lezer staat erbij en kijkt ernaar, maar krijgt geen lijn om zich aan vast te houden. Integendeel, tegenstellingen doorkruisen de drie hoofdthema’s en zijn alomtegenwoordig, van de cover die een nachtelijk tafereel onder een blauwe hemel toont, tot de verschillende reacties van de vriendinnen en de houding van Abdoel en Akil. Het eerste hoofdstuk vond ik erg boeiend, vooral door die afstandelijke schrijfstijl, maar nadien wordt het iets te repetitief en lijkt de opbouw belangrijker te worden dan het verhaal zelf.

Tijdens het lezen wist ik dat ik een zogenaamd goed boek in handen had: de thema’s, de schrijfstijl én de structuur zijn consequent uitgewerkt. Toch kreeg ik het gevoel dat het stilistische primeerde, waardoor ik als lezer ik teveel aan de zijlijn bleef staan. Omdat betrokkenheid voor mij belangrijk is, was ik na afloop teleurgesteld in het boek. Door de veelheid aan thema’s en de genuanceerde manier waarop ze uitgewerkt worden is dit wel een ideaal boek voor een leesclub.

De volledige recensie lees je op mijn blog: https://www.hebban.nl/spot/smakelijk-lezen/nieuws/stilistische-novelle-over-verloren-onschuld-abdoel-en-akil-yolanda-entius