moedig debuut

Het is duidelijk dat er hard gewerkt is aan deze roman. De verhaallijnen en personages zijn tot in de puntjes verzorgt. De passages waarin de twijfels en schuldgevoelens van de verschillende personages beschreven worden vond ik het krachtigste. Het is indrukwekkend op welke manier Schokkaert erin slaagt om in de huid van de meest uiteenlopende personages te kruipen en ze stuk voor stuk menselijk te maken. Ook de dialogen zijn prettig om te lezen en geloofwaardig.

Jef Schokkaert belicht de sleutelmomenten vanuit verschillende perspectieven en beschrijft nauwgezet de rol die elk personage heeft gespeeld. Door het heen- en weer springen in tijd duurt het even voor de lezer werkelijk zicht krijgt op de samenhang tussen de personages en de gebeurtenissen. Voor lezers die ervan houden actief mee te denken zal de puzzel die Andromeda is, een uitdaging zijn om van te smullen.

Bij puzzels is het echter niet alleeen zaak om de aandacht vast te houden, maar ook om die gaandeweg te vergroten. En daar knelt het schoentje. De verhaalopbouw toont een grote maturiteit, maar de wil om te veel te tonen verraad dat het om een debuterend auteur gaat. Schokkaert verliest zich net te vaak in omschrijvingen vol technische details. Verschillende verhaallijnen en uitweidingen over uiteenlopende thema's geven een overdaad aan informatie, waardoor een deel van de emotie verloren gaat. Eens je de globale verhaallijn te pakken krijgt, wordt het ontrafelen van de plot gemakkelijker, maar het ritme is dan wel al enigszins uit het verhaal.

Mijn volledige recensie lees je op mijn blog: https://www.hebban.nl/spot/smakelijk-lezen/nieuws/zijn-we-helden-slachtoffers-of-daders-andromeda-jef-schokkaert