simpelweg mooi

Theodor Holman beschrijft op een prachtige manier het wankele evenwicht tussen onbegrip en liefde van kinderen voor hun ouders en vice versa. De relatie tussen vader en zoon is één van aantrekken en afstoten, van wel willen maar niet weten hoe. Hun onvermogen om samen te leven en met elkaar te communiceren wordt pijnlijk treffend in de scherpe dialogen die zowel doen schaterlachen als slikken. Cynisme en ontroering wisselen elkaar razendsnel af. Als lezer wordt je meegetrokken in de meest bizarre scènes, je ziet de tovertrucs van de vader voor je en voelt het verdriet en de bitterheid van de zoon wanneer zijn vader de overleden moeder ‘terug tovert’. Het resultaat is een bevreemdende leeservaring waarin illusie en realiteit niet meer van elkaar te onderscheiden zijn. Mooi.