Kan je iemand doodwensen van wie je zielsveel houdt?

Cathy Rentzenbrink schrijft empathisch, maar mijdt het sensationele. In een eerlijk relaas, geeft ze zich volledig bloot. Het leven loopt niet meer zonder haar broer, ze vindt haar draai niet. Hoewel haar verstand haar aanmaant om zich te herpakken, weigert haar lichaam door te gaan. Op een hartverscheurende manier wordt beschreven wat verdriet met een mens kan doen, hoe het door alles heen kan gaan en elk mooi moment kan overschaduwen: “Ik zou mijn hart vacuüm moeten kunnen verpakken, het kleiner maken en beschermen, en het dan in een kastje of onder het bed zetten. Ik zou het er pas weer uithalen als er tijd was verstreken en het veilig genoeg was om weer iets te voelen.” Door haar vlotte schrijfstijl lijkt het vaak alsof je een fictieve roman leest, maar dagboekfragmenten, nieuwsberichten en ziekenhuisverslagen halen je keer op keer uit die illusie.

Ondanks alle gruwelijkheden die het gezin moet doorstaan, is het niet zozeer het verdriet dat blijft hangen. De enorme liefde en het respect voor haar broer, maar ook voor haar ouders, waarmee dit boek geschreven is, spat van elke pagina en dat is wat blijft nazinderen nadat je de laatste bladzijde gelezen hebt.

Mijn volledige recensie vind je op mijn blog: https://www.hebban.nl/spot/smakelijk-lezen/nieuws/het-laatste-uit-liefde-cathy-rentzenbrink