Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

een boek voor een ruim publiek

Sigried 26 november 2017 Hebban Recensent
In de schemer fluit de merel is een korte roman waarin de thematiek van eenzaamheid op een poëtische manier wordt onderzocht. Hoewel dat niet blijkt uit de cover of de korte inhoud is het ook een roman over de rol die boeken en leeservaringen kunnen spelen in het leven van verschillende mensen. Omdat Olsson de verschillende thema’s genuanceerd uitwerkt zal het boek een ruime groep lezers aanspreken.

Olsson creëert de ideale context voor haar verhaallijn: in een appartementsgebouw waar bewoners weinig contact met elkaar hebben, komen de levens van Elizabeth, Elias en Otto samen en wordt langzaam maar zeker een vertrouwensband opgebouwd. Dat is allerminst vanzelfsprekend. De drie personages hebben bewust of onbewust gekozen voor het alleen zijn en staan niet te springen om hun verleden met elkaar te delen. Hoewel ze samen drie generaties overspannen, lijkt het leeftijdsverschil er niet toe te doen. Ze vinden elkaar in een wankel evenwicht van nood aan geborgenheid enerzijds en behoefte aan privacy anderzijds.

Omdat ze het moeilijk vinden om de juiste woorden te vinden om contact te leggen, laten ze boeken voor zich spreken. Lezers zullen de idee dat boeken soms meer kunnen zeggen dan een echt gesprek genegen zijn en het is een mooie vondst. Daar staat echter tegenover dat de muren wel erg snel afgebroken worden. Wat mij betreft had Olsson dit proces nauwgezetter mogen uitwerken.

Waar ze niet in te kort schiet is in de omschrijvingen van de omgeving, herinneringen en activiteiten van de personages. Omdat Elias door zijn dyslexie niet graag boeken leest, maar wel geïnteresseerd is in verhalen, vertelt boekverslinder Otto hem boeken. Door expliciet ervoor te kiezen om de verhalen te vertellen in plaats van ze voor te lezen, kan Otto meteen ook zijn eigen leeservaring, zijn interpretatie mee gaven. Elias overkomt zijn moeite met letters door tekeningen te maken bij de woorden en zinnen. Olsson legt deze manier van tekstverwerking zo bevattelijk en natuurlijk uit dat je zou willen dat er ook van dit boek zo’n geïllustreerd exemplaar bestond.
Ondanks de sfeer van eenzaamheid is het boek in een lichte stijl geschreven; De verschillende personages zijn even alledaags als mysterieus. Omdat ze herkenbaar zijn, wordt je ook nieuwsgierig naar hun geheimen. Die intrige zorgt voor een spanningsboog die het ritme bepaald. Omdat het ritme in het eerste deel van het boek net iets te hoog lig, raas je doorheen het boek. Er staan echter veel ontroerende passages in die het verdienen om even bij halt te houden. Naarmate het vertrouwen tussen de personages groeit, wordt het verhaal zwaarder en trager. Hoewel de personages aanvankelijk levensecht overkomen, vervallen ze gaandeweg in clichés en staan de dialogen op sommige momenten te bol van levenswijsheden. Hierdoor verliest het verhaal geloofwaardigheid, en denk je te weten waar het verhaal uiteindelijk naar toe zal gaan. Olsson weet echter toch nog te verassen met een einde dat naar de keel grijpt.

In de schemer fluit een merel is een boek dat veel potentieel heeft en prachtige passages en innemende personages bevat. De geloofwaardigheid wordt echter net te vaak door clichés onderuit gehaald om een hoogvlieger te zijn.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Sigried