Boeiende thematiek, maar te weinig uitgewerkt

Het gegeven van synesthesie levert een boeiende thematiek op, die vooral in het begin van het boek goed wordt uitgewerkt. Noah’s verwarring en zijn onvermogen om onder woorden te brengen hoe hij de wereld om hem heen ervaart, worden empathisch beschreven. Dit was op zich voldoende interessant geweest om het verhaal te sturen. Kraak overspeelt echter zijn hand en probeert te veel onderwerpen aan bod te laten komen. Hierdoor neemt Noah’s algemene ontwikkeling van kind tot puber het verhaal over en verdwijnt de synesthesie bijna volledig op de achtergrond. Hoewel Kraak nog een aantal problemen naar voren schuift om een dramatische spanningsboog op te wekken blijft er te weinig over om de lezer tot het einde geboeid te houden.

De schrijfstijl is vlot en helder, maar de noodzaak om gebeurtenissen en zelfs beeldspraak steeds gedetailleerd uit te leggen breekt het ritme en houdt de lezer te veel bij de hand. Door de veelheid aan thema’s worden ideeën te weinig uitgewerkt en mist het verhaal diepgang. Dit wordt versterkt door het veelvuldig gebruik van clichés en eerder oppervlakkige, soms zelfs ronduit stereotiepe personages.

Lekhoofd begint sterk, maar lost de belofte niet in. Het boek heeft als coming-of-ageverhaal voor tieners zeker iets te bieden, maar kan niet wedijveren met de top van dit genre.

Mijn volledige recensie lees je op mijn blog: https://www.hebban.nl/spot/smakelijk-lezen/nieuws/boeiende-thematiek-maar-te-weinig-uitgewerkt-lekhoofd-haro-kraak