Alweer een topper van Stefan Brijs

Hoewel dit boek me het minste geraakt heeft van de boeken die Stefan Brijs tot nu toe heeft geschreven, is ‘Maan en zon’ opnieuw een geslaagde roman die tot nadenken stemt. Het verhaal lijkt in eerste instantie diepgang te missen, maar schijn bedriegt. Tussen de regels wordt weergegeven hoe onmacht en onvrede een maatschappij langzaam maar zeker kunnen aantasten. De geschiedenis van de familie Tromp en de sociale ontwikkelingen op het eiland Curaçao in de jaren ’60 worden verteld door een gepensioneerde broeder, die een nacht lang wacht op een verlossend telefoongesprek. Hoe zwaar het wachten hem valt wordt weergegeven door het minutieus opnemen van de uren van de nacht. Het vertelperspectief en de structuur van het boek levert een monoloog zonder franjes op. Het einde komt des te harder aan.