te moralistisch en weinig uitgewerkt

Ik ben met hoge verwachtingen aan dit boek begonnen. Op de achterflap wordt het omschreven als ‘een spannend verhaal over de vertroebelde relatie tussen een vader en een dochter die één ding gemeen hebben: hun passionele zoektocht naar vrijheid’. Hoewel het verhaal af en toe een zekere nieuwsgierigheid bij me opwekte, heb ik weinig spanning en zo goed als geen passie ontdekt. Het is me absoluut niet duidelijk welke richting de auteur met dit boek uit wou. Hoewel thema’s als milieu, wetenschap, familiebanden allemaal aan bod komen, wordt niets ten gronde uitgewerkt.
Het verhaal begint nochtans veelbelovend. Victor, een beroemd professor in de nanotechnologie, verlaat de KULeuven om zijn eigen bedrijf op te starten. Maar hoe succesvoller zijn professionele leven wordt, hoe slechter zijn relatie met zijn vrouw en dochter gaat. Wanneer Eline, zijn dochter, voor het eerst dolverliefd wordt en haar vriend Jan-Willem zich zonder nadenken opgeeft als proefpersoon in het bedrijf van Victor, lijkt de weg vrij voor een interessant plot. De uitwerking laat echter op zich wachten.
Wat voor mij het grootste struikelblok vormde is de totale afwezigheid van realistisch uitgewerkte personages. Ze hebben allemaal een duidelijke rol in de plot te spelen, maar blijven voor de rest vlak. Zo komen we over Jan-Willem enkel te weten dat hij graag danst (omdat hij op die manier Eline kan bedriegen) en interesse heeft in wetenschap (omdat hij daarom in Victors bedrijf wil werken). Wat hem voor de rest bezig houdt, wat zijn achtergrond is, hoe hij over het leven denkt… blijft een groot raadsel. Ook Sophie, de vrouw van Victor, wordt nooit écht een moeder of echtgenote. Wat ze voordien als werk deed, waarom ze de overstap naar Victors bedrijf maakt en hoe ze zich hierbij voelt, hoe ze over de studierichting van haar dochter denkt… het is uit niets op te maken. Zelfs de rebellie van de dochter, waar het verhaal op gestoeld is, is een flauw afkooksel van een dochter die zich lostrekt van haar ouders om op eigen benen te staan. Als lezer is het dan ook moeilijk om betrokkenheid met de personages en hun lot te voelen.
Wat de lezer moet weten om het verhaal te kunnen begrijpen, wordt expliciet en herhaaldelijk vermeld. Al tijdens de eerste dertig pagina’s wordt een aantal keer gezegd dat Eline te beschermend is opgevoed, en het daardoor moeilijk heeft om te wennen aan het kotleven. Jammer, want een zin als ‘Natuurlijk moest Eline haar eigen gang gaan, maar dan wel binnen de lijnen die hij voor haar had uitgezet.’ zegt voldoende en geeft de sfeer veel beter weer. Door de eendimensionale personages komen ook de dialogen behoorlijk geforceerd over. Bovendien worden handelingen niet onderbouwd en stapelen de toevalligheden zich op, wat de geloofwaardigheid van het verhaal absoluut niet ten goede komt.
De auteur gaat spaarzaam om met nuance of subtiele verwijzingen. Bv: om duidelijk te maken dat de persoonlijkheden van Victor en zijn vrouw verschillend zijn wordt de controledrang van Victor en de warmte van Sophie ook verregaand doorgetrokken naar de inkleding van hun kantoorruimtes (clean, wit vs. kleurig, gebruik van stoffen). En mocht je die link als lezer al gemist hebben, wordt je er voor de zekerheid nog eens duidelijk op gewezen.
Het resultaat is een voor mij ongeloofwaardig, moralistisch verhaal dat ik met moeite uitgelezen kreeg.