Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een beetje cliché

Het meisje met alle gaven start in het midden van de actie. Melanie, een klein meisje, wacht elke dag in haar cel tot de bewakers komen om haar mee te nemen naar haar klaslokaal. Dit doet ze elke dag, voor zolang ze zich kan herinneren. Maar laat je niet in de luren leggen, Melanie is geen gewoon meisje.

Ik keek zo uit naar dit boek en ik wou het zo graag goed vinden. Zombies in een klaslokaal klonk mij als muziek in de oren. Dat moest toch gewoon een goed verhaal vormen? En dat doet het ook, zolang het verhaal zich afspeelt op de militaire basis. De ethische dilemma’s en en mysterieuze omstandigheden stapelen zich op. Wat is er buiten de basis? Waar komen de hongerigen vandaan? En wie zijn die hongeringen? Maar dan heeft er een belangrijke gebeurtenis plaats en de vijf personages die je volgt worden gedwongen de basis te verlaten en de wijde wereld in te trekken. Die wijde wereld, dat is onze wereld. Alleen 20 jaar na een grote ramp. En dan belanden we op het punt, waar de auteur mijn interesse in het verhaal kwijt speelt. De vaart ging uit het verhaal, de mysteries verdwenen en het verhaal verviel in torenhogen clichés. Je hebt het monster dat graag mens wil zijn. Je hebt de lerares die alles zou opgeven voor haar studenten en dan is er nog de doorgedraaide wetenschapper. Het verhaal mist dieptegang eens ze de militaire basis verlaten.

Ik was ook absoluut geen fan van de wereld die M.R Carey ontwikkeld. Ik hou van beeldende taal. Een beschrijving moet een wereld voor mij tot leven brengen. Maar hier waren de woorden gewoon woorden. De beelden bleven achterwege. Ontzettend jammer, want ik wou echt graag post apocalyptisch Engeland ontdekken.

Maar het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel. Het verhaal wordt vertelt vanuit verschillende personages. Een voor een belichten ze hun eigen kant van het verhaal. Erg fijn om zo verschillende interpretaties te krijgen, die ook echt bijdragen aan het verhaal. Dokter Caldwell vertelt haar verhaal als een echte wetenschapper. Droog, doorregen met academische taal. Het zorgt voor een zeker afstand tussen de lezer en Dokter Caldwell. Wanneer echter Melanie aan het woord komt, wijzigt de verhaalstijl. Melanie spreekt als een jong meisje dat honderdduizenden vragen heeft over haar wereld.

Het meisje met alle gaven is zeker een slecht boek. Ik denk dat het gewoon een beetje overhyped is, waardoor mijn verwachtingen erg hogen lagen. Die verwachtingen werden niet ingelost. Het boek bevestigde nog maar eens dat zombies toch echt niet mijn ding zijn.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Silke - boek in wonderland