Iets te veel schaduw

De Grisha trilogie is een van de meest gewaardeerde boekenreeksen in de online boek community en misschien was het daarom wel dat mijn verwachtingen voor dit boek torenhoog waren. Als je constant reviews leest waar de woorden briljant, adembenemend en ongelooflijk origineel in het rond gegooid worden… tja, dan krijg ik automatisch erg hoge verwachtingen. En ik denk dat ik net daarom een beetje teleurgesteld was in dit eerste deel van de serie. Begrijp me niet verkeerd, ik vond het een fijn boek en ik ga zeker verder met de serie, maar ik was er niet echt van onder de indruk. Er waren te veel kleine dingen waar ik me aan stoorde tijdens het lezen om het boek als fantastisch te bestempelen.

Laten we maar met de deur in huis vallen en beginnen bij datgene wat ik belangrijk vind bij een fantasie boek en dat is de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. Voor mij moet een auteur van fantasieverhalen een levendige wereld creëren. Ik hield van het Russische gevoel en ik vond dat aspect van het verhaal ook origineel en zeker vernieuwend. Maar de wereld bleef erg vlak en zonder dieptegang. Om heel eerlijk te zijn vond ik dat Leigh Bardugo niet genoeg aandacht heeft besteed aan het opbouwen van de Grisha wereld in dit eerste deel. Je wordt als lezer in Ravka gedropt, maar er is geen ruimte vrijgemaakt om je een beetje wegwijs te maken. Wat met de geschiedenis van het land? Hoe zitten de politieke relaties met andere landen in elkaar? Hoe zit het met folklore en religie? Dit vond ik echt een gemis in dit boek. Ik hou van een wereld die echt voor mijn ogen tot leven komt en dat deed Ravka voor mij tot hiertoe niet.

Het gebruik van allerlei Russische woorden in het verhaal vond ik dan weer erg aangenaam en versterkte de Russische sfeer. Maar, en ja er komt een maar, ik had graag een kleine woordenlijst in het boek teruggevonden. Een kleine verklarende woordenlijst, zodat je wist wat de woorden betekenden. Ikzelf ken amper iets over de Russische cultuur, laat staan dat ik de betekenis van Russische woorden ken. Ik ben dan het type lezer dat al deze woorden opzoekt op google, want ik wil graag weten wat ik lees en daar was ik eigenlijk een klein beetje teleurgesteld in Leigh Bardugo. Neem nu bv. het woord Kvas. In Ravka is dit een alcoholische drank waar je kennelijk, volgens het verhaal, snel dronken van wordt. Echter is Kvas een gewone drank in Rusland. Absoluut niet alcoholisch. En ja, ik weet dat Leigh Bardugo op haar website heeft geplaatst dat ze zichzelf wat auteursrechtelijke vrijheid heeft gegeven. Maar had er dan voor gezorgd dat er een verklarende woordenlijst was opgenomen in het boek.

Echter mijn grootste probleem was dat ik het eerste deel van deze reeks verre van origineel vond. Het volgt de alom gekende set up voor YA boeken. Je hebt het tienermeisje dat ontdekt dat ze over een kracht beschikt waar ze haar land mee kan redden. Er is een liefdesdriehoek etc.… Het is echt een heel standaard verhaal van dertien in een dozijn. Daarbovenop komt dat ik Alina absoluut geen aangenaam personage vond. Ze is een heel oppervlakkig meisje dat vaak enkel met zichzelf bezig is. Te zelfingenomen en te geabsorbeerd in haar nieuwe krachten.