Lezersrecensie
populair onderwerp
Korte inhoud
In de voetsporen van Annemarie Schwarzenbach (Franse avonturierster, auteur en journaliste) en Ella Maillart (Zwitserse avonturierster, auteur en fotografe) die samen in 1939 met hun wagen van Europa naar Afghanistan reden, vertrekken Trui en Gaea per motor in 2008. Ze reizen doorheen het Midden-Oosten en als vrouwen zonder meereizende mannen blijkt dit niet altijd even evident te zijn. Voor hun vertrek hebben ze daarom foto’s gemaakt en een verhaal verzonnen over hun fictieve echtgenoten om het reizen doorheen het Midden-Oosten eenvoudiger te maken. Andere praktische zaken, zoals bijvoorbeeld de kledingvoorschriften die gelden in Iran, blijken niet zo simpel toepasbaar wanneer men zich per motor verplaatst. Ze overwinnen veel hindernissen
maar staan steeds versteld van de enorme gastvrijheid die in gans het Midden-Oosten overheerst.
Nu, tien jaar na hun reis, zijn zij nog steeds vaak gevraagde gasten om lezingen te geven over hun reiservaring doorheen het Midden-Oosten. Het is namelijk nu nog steeds een actueel thema en een verhaal vol verwondering over de combinatie van meisjes, moslims en motoren, vandaar ook de titel van dit boek.
Conclusie
Gaea Schoeters is journaliste voor onder meer de Standaard, auteur en ook scenarist van verschillende theaterstukken. Kortom, een bezige bij.
Trui Hanoulle is graphic designer en fotograaf.
Deze achtergrond van beide auteurs komt goed tot uiting in de lay-out van ‘Meisjes, moslims en motoren’. Het boek is zeer verzorgd! De eigen ervaringen van Gaea en Trui worden afgewisseld met fragmenten uit de ervaringen van Annemarie Schwarzenbach en Ella Maillart. Deze laatste worden in een licht grijze tekst gedrukt, op deze manier is het voor de lezer duidelijk wanneer het gaat over de eigen ervaringen of deze van Annemarie en Ella.
Het boek bestaat uit verschillende hoofdstukken per land en aan het begin van elk hoofdstuk staat telkens in de kantlijn hoeveel kilometers reeds afgelegd werd. Dit vind ik toch wel een leuk detail, bovendien gaan de hoofdstukken samen met een aantal foto’s. Deze foto’s zijn niet de gebruikelijke vakantiekiekjes die iedereen wel kent, maar geven goed het dagelijkse leven weer van de lokale bevolking en hoe Trui en Gaea alles hebben ervaren.
Een ander leuk detail waren voor mij de citaten die in de originele taal werden weergegeven, met in de kantlijn naast het citaat telkens de vertaling. Mocht ik het boek enkel op zijn lay-out oordelen zou het van mij zeker een 5 sterren krijgen. Maar nu nog even de rest beoordelen.
Ook de inleiding geeft een extra toets aan het verhaal. Hierin leggen Gaea en Trui uit waarom het boek na een tiental jaar herdrukt wordt. Het is inderdaad een thema dat actueel blijft en onze mening is tegenwoordig enorm negatief gekleurd naar aanleiding van wat men allemaal hoort en ziet in de media. Met hun boek proberen ze ons toch wel een ander beeld te geven, namelijk dat van het gastvrije Midden-Oosten. Tegenwoordig worden zij nog vaak gevraagd om lezingen te geven over hun reis en het boek blijft een meerwaarde naast deze lezingen.
‘Meisjes, moslims en motoren’ geeft weer hoe ze het Midden-Oosten doorkruisten en hoe zij alles hebben ervaren. Hoewel in de inleiding aangehaald werd dat ze veel meer wilden doen dan enkel een ‘roadtrip’ door langer op een plek te blijven en deze ook te verkennen, had ik bij het lezen toch het gevoel dat het vooral een ‘roadtrip’ was. Het ging vooral over hun motor: waar ze deze konden parkeren, hoe ze die herstelden, … natuurlijk wordt er ook verteld over de landen waar ze doorreisden, maar ik had de indruk dat de zorg voor hun motor uitgebreider werd aangehaald.
Als lezer leer je inderdaad ook veel over de gastvrijheid van het Midden-Oosten, corruptie, dagelijkse gang van zaken, cultuur, etc… maar ook hier miste ik iets zoals hun persoonlijk indrukken, het geheel kwam nogal vlak over. De auteurs zijn met heel veel enthousiasme vertrokken en ik heb gehoord dat zij dit ook overbrengen in hun lezingen, en net dit enthousiasme, dit gevoel, mis ik een beetje bij het lezen van het verhaal. Wanneer ik andere reisverhalen lees krijg ik telkens onmiddellijk zin om ook te vertrekken en hoewel ik een enorme interesse heb in het Midden-Oosten en ook al heel wat heb rondgereisd in deze regio, had ik dit met dit boek minder.
Een leuk boek, goed opgesteld en zeer kleurrijk, toch mis ik iets, daarom krijgt het boek van mij net geen vier sterren maar een 3,5 ster.
In de voetsporen van Annemarie Schwarzenbach (Franse avonturierster, auteur en journaliste) en Ella Maillart (Zwitserse avonturierster, auteur en fotografe) die samen in 1939 met hun wagen van Europa naar Afghanistan reden, vertrekken Trui en Gaea per motor in 2008. Ze reizen doorheen het Midden-Oosten en als vrouwen zonder meereizende mannen blijkt dit niet altijd even evident te zijn. Voor hun vertrek hebben ze daarom foto’s gemaakt en een verhaal verzonnen over hun fictieve echtgenoten om het reizen doorheen het Midden-Oosten eenvoudiger te maken. Andere praktische zaken, zoals bijvoorbeeld de kledingvoorschriften die gelden in Iran, blijken niet zo simpel toepasbaar wanneer men zich per motor verplaatst. Ze overwinnen veel hindernissen
maar staan steeds versteld van de enorme gastvrijheid die in gans het Midden-Oosten overheerst.
Nu, tien jaar na hun reis, zijn zij nog steeds vaak gevraagde gasten om lezingen te geven over hun reiservaring doorheen het Midden-Oosten. Het is namelijk nu nog steeds een actueel thema en een verhaal vol verwondering over de combinatie van meisjes, moslims en motoren, vandaar ook de titel van dit boek.
Conclusie
Gaea Schoeters is journaliste voor onder meer de Standaard, auteur en ook scenarist van verschillende theaterstukken. Kortom, een bezige bij.
Trui Hanoulle is graphic designer en fotograaf.
Deze achtergrond van beide auteurs komt goed tot uiting in de lay-out van ‘Meisjes, moslims en motoren’. Het boek is zeer verzorgd! De eigen ervaringen van Gaea en Trui worden afgewisseld met fragmenten uit de ervaringen van Annemarie Schwarzenbach en Ella Maillart. Deze laatste worden in een licht grijze tekst gedrukt, op deze manier is het voor de lezer duidelijk wanneer het gaat over de eigen ervaringen of deze van Annemarie en Ella.
Het boek bestaat uit verschillende hoofdstukken per land en aan het begin van elk hoofdstuk staat telkens in de kantlijn hoeveel kilometers reeds afgelegd werd. Dit vind ik toch wel een leuk detail, bovendien gaan de hoofdstukken samen met een aantal foto’s. Deze foto’s zijn niet de gebruikelijke vakantiekiekjes die iedereen wel kent, maar geven goed het dagelijkse leven weer van de lokale bevolking en hoe Trui en Gaea alles hebben ervaren.
Een ander leuk detail waren voor mij de citaten die in de originele taal werden weergegeven, met in de kantlijn naast het citaat telkens de vertaling. Mocht ik het boek enkel op zijn lay-out oordelen zou het van mij zeker een 5 sterren krijgen. Maar nu nog even de rest beoordelen.
Ook de inleiding geeft een extra toets aan het verhaal. Hierin leggen Gaea en Trui uit waarom het boek na een tiental jaar herdrukt wordt. Het is inderdaad een thema dat actueel blijft en onze mening is tegenwoordig enorm negatief gekleurd naar aanleiding van wat men allemaal hoort en ziet in de media. Met hun boek proberen ze ons toch wel een ander beeld te geven, namelijk dat van het gastvrije Midden-Oosten. Tegenwoordig worden zij nog vaak gevraagd om lezingen te geven over hun reis en het boek blijft een meerwaarde naast deze lezingen.
‘Meisjes, moslims en motoren’ geeft weer hoe ze het Midden-Oosten doorkruisten en hoe zij alles hebben ervaren. Hoewel in de inleiding aangehaald werd dat ze veel meer wilden doen dan enkel een ‘roadtrip’ door langer op een plek te blijven en deze ook te verkennen, had ik bij het lezen toch het gevoel dat het vooral een ‘roadtrip’ was. Het ging vooral over hun motor: waar ze deze konden parkeren, hoe ze die herstelden, … natuurlijk wordt er ook verteld over de landen waar ze doorreisden, maar ik had de indruk dat de zorg voor hun motor uitgebreider werd aangehaald.
Als lezer leer je inderdaad ook veel over de gastvrijheid van het Midden-Oosten, corruptie, dagelijkse gang van zaken, cultuur, etc… maar ook hier miste ik iets zoals hun persoonlijk indrukken, het geheel kwam nogal vlak over. De auteurs zijn met heel veel enthousiasme vertrokken en ik heb gehoord dat zij dit ook overbrengen in hun lezingen, en net dit enthousiasme, dit gevoel, mis ik een beetje bij het lezen van het verhaal. Wanneer ik andere reisverhalen lees krijg ik telkens onmiddellijk zin om ook te vertrekken en hoewel ik een enorme interesse heb in het Midden-Oosten en ook al heel wat heb rondgereisd in deze regio, had ik dit met dit boek minder.
Een leuk boek, goed opgesteld en zeer kleurrijk, toch mis ik iets, daarom krijgt het boek van mij net geen vier sterren maar een 3,5 ster.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Silke Wimme
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
