Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Texaanse spanning

Silke Wimme 19 juli 2018
De beroemde Texaanse fotograaf Carl Feldman werd opgenomen in een verzorgingstehuis in Texas, gezien hij lijdt aan dementie. Een jonge vrouw, wiens zus Rachel twaalf jaar geleden ontvoerd werd, denkt dat Carl haar zus heeft vermoord en dat hij ook weet, waar zij het lichaam kan vinden. Ze geeft zich uit voor de dochter van Carl en brengt hem regelmatig bezoekjes in het verzorgingstehuis. Door de dementie herinnert Carl zich echter weinig en de jonge vrouw besluit om hem mee te nemen op een roadtrip doorheen Texas. Ze brengt hem op plaatsen waar er verschillende vrouwen verdwenen. De jonge vrouw linkt al deze verdwijningen aan Carl en hoopt om zijn geheugen wat op te frissen door naar deze locaties te gaan.

Carl blijft zich maar niets herinneren, maar is dit wel zo? Herinnert hij zich echt niets of speelt hij een slim spelletje? En wij is zij, wat is haar plan?

Conclusie

Julia Heaberlin kennen we allemaal van het succesverhaal Black eyed Susans, dat ook ik verslonden heb. Zij is een geboren en getogen Texaanse en vanzelfsprekend vormt Texas dan de setting voor haar verhalen. In het verleden werkte zij als journaliste voor ‘Detroit News’, de ‘Forth Worth Star-Telegram’, en ‘The Dallas Morning News’, ze heeft vooral interesse in misdaden en hoe deze jaren later nog steeds een rol spelen bij de daders en slachtoffers. Dit uit zich ook in haar werk.

Toegegeven, in het begin had ik een paar keer zin om het boek opzij te leggen, maar na het eerste stuk te hebben doorworsteld kon ik het niet meer aan de kant leggen. Hoewel het eerste deel nogal traag vooruit gaat en je jezelf soms afvraagt waar de auteur wel niet naartoe wil, kwam het verhaal goed op gang vanaf het tweede gedeelte en kwam ik er toen pas echt in. Uiteindelijk blijkt dit een intelligent en fenomenaal boek te zijn.

‘Vergeet me niet’ heeft zeker en vast een origineel plot en is goed uitgewerkt, waardoor ook alles klopt. Het verhaal speelt zich af op meerdere plaatsen in Texas. Enkele jaren geleden reisde ik daar rond en ik zag alles zo weer voor me, zoals de straten van Houston en wat een zin kreeg ik in whataburger, yummie!

De personages worden levensecht voorgesteld en je leert hen door en door kennen en begrijpen, dankzij de gedetailleerde schrijfstijl van Julia. Ik ben er nog altijd niet aan uit wat de dementerende Carl zich echt herinnert en wat hij ‘speelt’ dat hij zich (niet) herinnert. Knap van de auteur om de lezer zo op dwaalsporen te zetten en na het lezen van het boek nog met zoveel vragen te laten zitten. Ik vraag me af of zij zelf wel weet wat haar hoofdpersonage allemaal heeft uitgespookt?

Het boek werd geschreven vanuit het auctoriale perspectief, en pas op het einde van het boek komen we te weten wat de naam van deze vertellende ‘ik-figuur’ is. Het is een sterk personage en je wordt er door gegrepen, wat hebben familieleden wel niet te lijden bij het verdwijnen van een dierbare, vooral wanneer deze nooit meer terug gevonden wordt. Als lezer ga je er toch wel even over nadenken, vooral over mogelijke vragen waar de achterblijvers mee blijven zitten, soms zelfs jaren na een verdwijning. Dit boek gaat dan ook vooral over nabestaanden van mensen die verdwenen zijn en hoe zij die tragische gebeurtenis jaren later nog steeds moeten verwerken. Ik werd er toch even stil van tijdens het lezen.

Het boek is opgedeeld in verschillende delen die telkens een dag voorstellen en de foto waar het allemaal om draait kan je zien tussen elk deel, dit maakt het allemaal ook zeer visueel voor de lezer. De lay-out en de afwerking van dit boek zijn dan ook zeker een meerwaarde. Bovendien ook een dikke pluim voor de vertaler van dit boek. Dat was zeker geen makkelijke klus. Hoewel er in het boek een verwijzing zit naar de Engelstalige titel ‘Paper flies’, stoort het niet dat de Nederlandse titel hier niets mee te maken heeft. In plaats daarvan verwijst de Nederlandstalige titel naar een bloemensoort, net als het voorgaande boek van deze auteur. Alleen jammer dat er op de cover geen vergeet-me-nietjes staan, maar de bladeren van een esdoorn.

Jammer dat ik wat heb geworsteld met het eerste deel, want anders had dit boek van mij zeker een vijf sterren gekregen, maar ik blijf er bij dat dit een slim en fenomenaal werk is. Ik ben al benieuwd naar het volgende boek van deze auteur en vooral naar welk thema de auteur deze keer zal aansnijden. Van mij krijgt ‘Vergeet me niet’ vier sterren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Silke Wimme