prachtig

et dank aan Uitgeverij Prometheus voor dit recensie-exemplaar

Kort inhoud

Eliza krijgt na de dood van haar echtgenoot een fotografieopdracht in India, die zij maar al te graag aanvaardt. Het is niet zo makkelijk om als vrouw een goeie reputatie op te bouwen als fotograaf begin 20ste eeuw en zij ziet dit dan ook als haar ultieme kans om een stap dichterbij haar droom te komen om een gekend fotografe te worden. Zo komt zij terecht in het India van 1930, waar de Britten het voor het zeggen hebben. Er wordt haar gevraagd om een jaar lang de prinselijke familie te volgen en er een fotoreportage over te maken. Hiervoor mag zij in het paleis verblijven, waar ze veel indrukken opdoet: de sferen, geuren en kleuren van India. Ze heeft het moeilijk met de vele paleisintriges en Indische gebruiken. En wanneer in het paleis bekend wordt dat zij weduwe is, krijgt zij het nog moeilijker, dit door het bijgeloof dat de Indiërs hebben over weduwen.

Maar ook wanneer ze zich onder de Brits kolonialen begeeft voelt ze zich niet thuis, ze heeft het erg moeilijk met hun bekrompenheid en de manier waarop zij naar de lokale bevolking kijken alsof het barbaren zijn.

De broer van de maharadja, Jayant, toont haar het ‘echte’ India. Jayant heeft een opleiding genoten in Groot-Brittannië en heeft een ander beeld over bepaalde Indische gebruiken en de koloniale situatie in India. De maharadja heeft geen zoon, wat Jayant zijn troonopvolger maakt. Hierdoor is Jayant meer dan hem lief is gebonden aan bepaalde Indische gebruiken.
De aantrekkingskracht tussen Jayant en Eliza is groot, maar door hun verschillende achtergrond is een relatie onmogelijk en zelfs gevaarlijk. Zullen zij moedig genoeg zijn om voor hun liefde te kiezen?

Conclusie

De ingrediënten van Dinah Jefferies boeken zijn romantiek in een exotische achtergrond vermengd met maatschappijkritische elementen en deze zijn ook allemaal terug te vinden in ‘Voor de Moesson’. Voor mij was dit een eerste kennismaking met haar werk. Haar voorgaande werken zoals ‘De vrouw van de Theeplanter’ en ‘De dochter van de Zijdekoopman’ worden wereldwijd geprezen.


Na een korte, meeslepende en kleurrijke proloog, begint het verhaal pas echt. Door de proloog word je als lezer meegezogen en waan je je onmiddellijk in het India van het begin van de 20ste eeuw.
Het boek bestaat uit verschillende delen, opgedeeld in kleinere hoofdstukjes. In een eerste deel leren we het hoofdpersonage Eliza kennen, die arriveert in het paleis in Rajputana, India. Ze moet nog wennen aan haar nieuwe omgeving en via haar leren we alle personages kennen: wie ze zijn, hoe ze denken, … . Zij heeft tijdens de eerste weken van haar verblijf ook veel nieuwe indrukken te verwerken en via deze weg omschrijft de auteur de vele kleuren en geuren die India rijk is. Je verveelt je als lezer geen seconde in dit eerste deel, het is alsof je rechtstreeks naar India gekatapulteerd wordt en je samen met Eliza alle nieuwe indrukken mee moet verwerken. Wat me hierbij opviel was dat de auteur ook een zeer grondige research heeft gedaan, ze gebruikt bovendien correct woordgebruik voor bepaalde Indische gebruiken die vaak ten onrechte een Westerse benaming krijgen, bijvoorbeeld Hindoeïsme zal zij niet zal omschrijven als een ‘religie’, maar als een ‘manier van leven’.

Na een ruime kennismaking met India en de personages begint het echte verhaal. Hoewel de plot af en toe voorspelbaar is, blijft hij boeien tot aan het einde. Er zit veel mysterie in het verhaal en telkens als je denkt dat je weet hoe het zal aflopen, krijgt het verhaal een andere wending. Naast het voorspellende karakter had ik het ook wat moeilijk met het plotselinge sensuele element, het leek wel of ik plots in een ander boek zat (genre 50 shades), het brak een beetje het verhaal waar ik zo goed in zat, maar gelukkig was dit van korte duur.

Interessant in dit verhaal zijn de vele maatschappijkritische bemerkingen, zo werpt de auteur niet alleen een kritische blik op het Brits kolonialisme, maar ook over het verschil tussen man en vrouw zowel in India met zijn vrouwonvriendelijke gebruiken zoals de weduwenverbranding, als ook in het ‘geciviliseerde’ Groot-Brittannië van begin van de 20ste eeuw, waar vrouwen onder andere nog geen stemrecht hadden en een job als fotografe uit den boze was. De kritiek die de auteur uit op het Brits kolonialisme wordt op een bijzondere manier aangekaart door gebruik te maken van verschillende perspectieven. Op deze manier leren we zowel de Britse kant kennen van het kolonialisme als hoe de gekolonialiseerde Indische bevolking dit ondergaat en hoe zij zich daarbij voelen.

Een ander thema dat sterk naar voor komt is het contrast tussen arm en rijk. Jayant woont in een mooi paleis, maar daarnaast moeten de bewoners van zijn rijk alles doen om te overleven. Het contrast is groot en Eliza doet hem zijn ogen open.

De auteur vermengt in ‘Voor de Moesson’ op ingenieuze wijze haar maatschappijkritische blik met elementen zoals feelgood, romantiek, mysterie, … en dit met een heldere, beeldende schrijfstijl, van mij krijgt het boek dan ook vier verdiende sterren.

Silke Wimme– recensent De Perfecte Buren