Als vrouwen de wereld zouden regeren...

Als vrouwen de wereld zouden regeren zou er minder oorlog zijn, wordt weleens beweerd. In De Macht van Naomi Alderman wordt deze bewering op de proef gesteld.

Tienermeisjes over de hele wereld blijken over een bijzondere gave te beschikken. Op het linker sleutelbeen hebben zij een zogenaamde wrong. Deze wrong maakt het hen mogelijk stroomstoten toe te dienen. Deze kunnen zo krachtig zijn dat ze de dood tot gevolg kunnen hebben. De tienermeisjes kunnen de al sluimerend aanwezig kracht bij oudere vrouwen activeren.
Door vier personages leert de lezer hoe meisjes over de hele wereld zich bewust worden van deze kracht. De Londense Roxy ontdekt dat haar kracht haar helpt zich staande te houden in haar maffiafamilie. Hoewel geen vrouw is de kracht ook voor Tunde van enorme invloed op zijn toekomst. De Nigeriaan zorgt ervoor via zijn filmpjes dat de wereld ziet wat meisjes kunnen aanrichten als ze hun stroomstoten al dan niet bewust gebruiken. In Amerika is Ally het slachtoffer van de godsdienstwaanzin van haar moeder en stiefvader. Zodra zij zich haar kracht gewaar wordt, maakt zij korte metten met haar stiefvader. Eenmaal van huis gevlucht wordt zij door een innerlijke stem gedreven om als Moeder Eva een opvang te organiseren voor meisjes met de kracht. Bij de Amerikaanse burgemeester Margot is de kracht geactiveerd door haar dochter. In eerste instantie mag de buitenwereld niet weten dat ook zij nu over de kracht beschikt. Deze vier hoofdpersonages brengen de wereldrevolutie over aan de lezer.

Meisjes en vrouw gebruiken hun nieuw verkregen macht om onrecht dat hen door mannen is aangedaan recht te zetten. Seksslavinnen in Moldavië bevrijden zich van hun misbruikers. In Saudi Arabië demonstreren vrouwen tegen hun onderdrukkers. Overal veranderen langzaam maar zeker de machtsverhoudingen. Op elk gebied. Zowel in de politieke macht als in de religieuze. “God houdt van ons allemaal. Ze wil dat we weten dat Ze enkel Haar gewaad heeft veranderd. Ze overstijgt het vrouwelijke en het mannelijke, Ze overstijgt het menselijk begrip. Maar ze vraagt jullie aandacht voor dat wat jullie zijn vergeten. Joden: richt je tot Mirjam, niet tot Mozes voor wat jullie van haar kunnen leren. Moslims: richt je tot Fatima, niet tot Mohammed. Boeddhisten: denk aan Tara, moeder van de bevrijding. Christenen: bid tot Maria, voor jullie verlossing” (blz 157)

Wordt de wereld nu een utopie met vrouwen aan de macht? Of blijkt dat macht niet iets is dat alleen mannen toebehoort? Een soort nieuw, maar toch hetzelfde wereldbeeld.

Het boek opent met een briefwisseling tussen Naomi Alderman en vermeend auteur Neil Adam Armon (een anagram van de naam van de echte auteur). Het verhaal vereist de constante aandacht van de lezer. Er gebeurt zoveel in een enorme vaart. De verwijzingen naar wetenschappelijke studies roepen soms meer vragen op dan dat ze antwoorden geven. Aan het eind van het verhaal wordt deze briefwisseling nogmaals aangehaald. De inhoud ervan geeft een bizarre plottwist die de lezer zelf moet ervaren. Het maakt in ieder geval duidelijk hoe alles precies in elkaar zit. Dit en de wetenschappelijke tekeningen en het grijze kader in het midden van het boek zorgen voor een aha moment.

Op de eerste bladzijde wordt Samuël aangehaald die het volk afraadt een koning te wensen. Het volk wil de koning toch, met alle narigheid van dien, zo blijkt later. Een typisch geval van “be careful what you wish for”. Als vrouwen de wereld zouden regeren zou er minder oorlog zijn. Kan dat nog steeds worden beweerd na het lezen van dit boek?