Time to say goodbye...

Een jaar voor zij overlijdt weet Jane Howard nog een laatste deel toe te voegen aan De Cazalets-serie. In dit vijfde deel geeft ze alle oude bekenden en inmiddels ook wat nieuwe telgen van de familie tijd om nog een laatste keer voor het voetlicht te treden. Het blijft niet bij zomaar een optreden. Bij een aantal van hen vinden nog grote veranderingen plaats in het soms schijnbaar wat kabbelende leven.

Hoewel een mooie afsluiter van de serie, laat Veranderingen niet alleen door de inhoud een ander gevoel achter bij de lezer. De toon van het verhaal is anders dan een ervaren Cazalet-lezer inmiddels gewend zal zijn. De bloemrijke taal in mooie volzinnen wordt nog maar zelden aangetroffen. Howard schrijft in dit boek staccato. Alsof ze in gedachten had dat dit boek nog even snel moest worden geschreven, maar dat ze hier niet heel lang de tijd meer voor had.

Ondanks dit gemis aan de vertrouwde wollige taal, boeit Veranderingen tot de laatste bladzijde. De cohesie in de familie is verdwenen met het overlijden van de baronie en de generaal. Het wordt steeds meer ieder voor zich. Een aantal familieleden krijgt met verdriet en leed te maken en met name dat leed weet Howard toch weer erg mee weer te geven. Toch vindt ze ook de balans en mag de lezer ook meegenieten met wat vreugdemomenten.

Als met de slotscène het jaar 1958 bijna wordt afgesloten, valt het doek. Gelukkig blijven er nog voldoende open einden en kan, indien gewenst, elke lezer fantaseren hoe het leven voor de overgebleven Cazalets verder zal verlopen.