Lezersrecensie
Verzonnen realiteit
Nadat Thomas Verbogt (1952) in 1981 debuteerde met de verhalenbundel De feestavond heeft de auteur niet stil gezeten. Vele romans, verhalenbundels en ook toneelstukken vloeiden uit zijn pen. Zijn melancholieke en filmische manier van schrijven maken zijn werk herkenbaar. Deze stijl is terug te vinden in zijn laatste boek Waar alles moest beginnen.
“Thomas en Licia gaan als kinderen met elkaar het verzonnen leven aan, want het echte leven vertrouwen ze niet”. Deze quote is de basis van de enigszins biografisch getinte roman. Een kindervriendschap die bepalend blijkt voor met name Thomas. Een gebeurtenis in het leven van beide kinderen brengt hen tot elkaar. Deze gebeurtenissen blijven vaag of lang onduidelijk. Licia lijkt zich te kunnen ontworstelen aan hun verbondenheid. Schijnbaar. Thomas blijft hangen in zijn band met Licia. Ook al gaat zijn alledaagse leven door, in zijn werkelijkheid leeft hij een ander leven waar Licia de hoofdrol in speelt naast hem.
Het verlangen naar een leven wat niet is wordt door de auteur in prachtige zinnen beschreven die een rauwe werkelijkheid zoet maken. Op vrijwel elke pagina staat een citaat dat blijft hangen bij de lezer. Het boek is opgedeeld in 4 delen, bepaald door de leeftijdsfase van Thomas. Toch lijkt de verteller in het eerste deel niet jonger of ouder dan in het laatste. Hij blijft dezelfde melancholieke figuur. De leeftijdsdelen zijn in korte hoofdstukken verdeeld met poëtische benamingen als “ontkennende ochtendwind”. De inhoudsopgave van de namen van deze hoofdstukken leest als een boek op zich. Bij de titel van het laatste hoofdstuk valt alles op zijn plaats.
Dat de auteur naast het schrijven muziek als hobby heeft, is direct vanaf de eerste pagina duidelijk. Met een citaat uit een nummer van Gordon Lightfoot wordt het verhaal ingeleid. In het boek zelf zijn diverse verwijzingen naar andere muzieknummers met als rode draad het nummer Blue Moon.
"Blue moon you saw me standing alone
Without a dream in my heart
Without a love of my own
Blue moon, you knew just what I was there for
You heard me saying a prayer for
Someone I really could care for"
Als de lezer na een korte reis in het leven van Thomas, want het verhaal is beknopt en leest makkelijk weg, het boek dichtslaat valt er maar een conclusie te trekken: het had niet anders kunnen zijn.
“Thomas en Licia gaan als kinderen met elkaar het verzonnen leven aan, want het echte leven vertrouwen ze niet”. Deze quote is de basis van de enigszins biografisch getinte roman. Een kindervriendschap die bepalend blijkt voor met name Thomas. Een gebeurtenis in het leven van beide kinderen brengt hen tot elkaar. Deze gebeurtenissen blijven vaag of lang onduidelijk. Licia lijkt zich te kunnen ontworstelen aan hun verbondenheid. Schijnbaar. Thomas blijft hangen in zijn band met Licia. Ook al gaat zijn alledaagse leven door, in zijn werkelijkheid leeft hij een ander leven waar Licia de hoofdrol in speelt naast hem.
Het verlangen naar een leven wat niet is wordt door de auteur in prachtige zinnen beschreven die een rauwe werkelijkheid zoet maken. Op vrijwel elke pagina staat een citaat dat blijft hangen bij de lezer. Het boek is opgedeeld in 4 delen, bepaald door de leeftijdsfase van Thomas. Toch lijkt de verteller in het eerste deel niet jonger of ouder dan in het laatste. Hij blijft dezelfde melancholieke figuur. De leeftijdsdelen zijn in korte hoofdstukken verdeeld met poëtische benamingen als “ontkennende ochtendwind”. De inhoudsopgave van de namen van deze hoofdstukken leest als een boek op zich. Bij de titel van het laatste hoofdstuk valt alles op zijn plaats.
Dat de auteur naast het schrijven muziek als hobby heeft, is direct vanaf de eerste pagina duidelijk. Met een citaat uit een nummer van Gordon Lightfoot wordt het verhaal ingeleid. In het boek zelf zijn diverse verwijzingen naar andere muzieknummers met als rode draad het nummer Blue Moon.
"Blue moon you saw me standing alone
Without a dream in my heart
Without a love of my own
Blue moon, you knew just what I was there for
You heard me saying a prayer for
Someone I really could care for"
Als de lezer na een korte reis in het leven van Thomas, want het verhaal is beknopt en leest makkelijk weg, het boek dichtslaat valt er maar een conclusie te trekken: het had niet anders kunnen zijn.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Silvia Arntz
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
