lentebloesem

De Zweedse Linda Olsson (1948) is na heel wat omzwervingen in 1990 in Auckland, Nieuw Zeeland neergestreken. Haar debuutroman Astrid & Veronika werd na in 2006 in Zweden als beste roman te zijn uitgeroepen een internationale bestseller. In de schemer fluit de merel is haar vierde roman.

De achterflap belooft een bitterzoete roman over eenzaamheid. Die belofte wordt direct vanaf het begin van het boek waargemaakt. De eenzaamheid straalt van de pagina’s. In krachtige bewoordingen wordt de koude sfeer van een laat winters Stockholm neergezet. In deze sfeer maakt de lezer kennis met 3 bewoners van een flatgebouw. Een verkeerd bezorgd pakketje zorgt ervoor dat de levens van deze mensen met elkaar verbonden raken.

De depressieve Elisabeth verkiest de eenzaamheid boven contacten. Zij vecht met demonen uit haar verleden. Totdat plotseling de jongere buurman Elias voor haar deur staat. Ook hij kampt met gevoelens van eenzaamheid maar om andere redenen dan Elisabeth. Elias heeft samen met weer een andere flatgenoot, weduwnaar Otto een vriendschapsrelatie. Ogenschijnlijk lijkt Otto niet eenzaam. Echter als zijn karakter meer wordt uitgediept blijkt ook hij met hetzelfde gevoel te worstelen. Door een voorval dat duidelijk maakt waarom Elias met zijn gevoelens kampt komen de drie tot elkaar. Moeizaam worden de eerste stappen tot een vriendschap tussen hen drieën gezet.

Een vriendschap belichaamt door het gefluit van een merel die tevoorschijn komt als de lente ontluikt.



Ja en dan is het ook nog de nationale vogel van Zweden (…) En dan ook nog zijn zang.
Zo mooi. Tragisch en troostrijk tegelijkertijd. (blz 39)



In de schemer fluit de merel laat zien wat er kan gebeuren als de zomer voorbij is en de merel niet langer fluit als de schemer neerdaalt. Zal de schemer overheersen of heeft de zomer genoeg licht en warmte achtergelaten om de winter door te komen? Als een song van Simon & Garfunkel: September I'll remember a love once new has now grown old.