Drie graven vol

Een sticker met ‚de ontdekking van 2013’ op een mooie onheilspellende cover. Mijn interesse was direct gewekt. Het boek is het debuut van de Amerikaanse schrijfster Jamie Mason. Als debuut is het een redelijk boek, maar zeker niet de ontdekking van 2013.

Het plot is origineel. De hoofdpersoon, de niet zo bijster snuggere Jason Getty vermoord een man en begraaft hem in zijn achtertuin. Wanneer hij zijn voortuin laat opknappen, worden daar twee lijken gevonden. Politie over de vloer. Wat te doen, het kan niet uitblijven dat ook ‚zijn lijk’ wordt gevonden. Er komt ook nog een weduwe op de proppen. Een zoektocht naar schuldigen en een vlucht gaan in elkaar over. Op een onbeholpen manier probeert Jason uit de nesten te geraken.

De schrijfstijl is mij niet erg bevallen. Veel erg lange zinnen die ik soms drie keer moest lezen om goed te begrijpen. Dit kan ten dele ook aan de vertaling liggen, die soms erg letterlijk is. Omdat het hele boek een beperkte tijdspanne omvat, is de verhaallijn niet erg uitgebreid en de zwakke hoofdpersoon doet daar niet veel goeds aan.

Kortom een origineel idee, dat beter had kunnen worden uitgewerkt. En de schrijfstijl mag wat eenvoudiger. Mooie complexe volzinnen kunnen leuk zijn, maar moeten geen doel worden.
De gedachtengang van de hond vond ik wel erg mooi om te lezen.