Een eigentijds plot

‘Ze knikte, alsof het allemaal nog wat uitmaakte, haar leven was toch al verwoest.’

Coco en Razvan zijn de hoofdpersonen van dit eigentijdse plot. Het machtige instrument internet in de handen van een sociaal gestoorde crimineel. Een jonge vrouw die net als zoveel van ons nonchalant omgaat met de informatie op haar computer en sociale media.

Coco woont in Amsterdam in een klein appartement dat ze tijdelijk huurt van een vriendin die in het buitenland is. Ze geniet van haar vrijheid en het uitgaansleven van Amsterdam. Ze is een echt feestbeest en gaat vaak door tot in de kleine uurtjes. Coco heeft een moeilijke jeugd gehad en voelt zich verlaten door haar moeder die haar na een zelfmoord achterliet met de zorg voor haar zwaar gehandicapte broer Rocket. Tijdens het stappen wordt ze opgemerkt door Razvan. Hij is door een Nederlands echtpaar opgehaald uit een weeshuis in Roemenië. Die eerste jaren van zijn leven waren echter zo mensonterend slecht dat hij daardoor ernstig is beschadigd en door een hechtingsprobleem nooit met zijn pleegouders heeft kunnen omgaan. Zoekend naar zijn roots is Razvan met Roemeense internetcriminelen in contact gekomen en heeft als hacker veel geld gestolen. Hij raakt geheel in de ban van Coco en ziet haar als de ideale vrouw om mee te nemen naar zijn thuisland. Hij weet dat hij moeite heeft met de omgang met mensen en dat hij Coco op een normale manier niet voor zich kan winnen. Hij gaat zijn vaardigheid in het hacken hiervoor gebruiken. Razvan krijgt toegang tot haar laptop en kan alles manipuleren, haar financiën, haar vrienden en hij kan haar zelfs zien via de webcam. Hij wil haar leven verstoren en haar dusdanig van iedereen isoleren dat ze in haar wanhoop alleen nog bij hem terecht kan.
Coco ziet haar leven om zich heen afbrokkelen, is er überhaupt nog iemand die ze kan vertrouwen? En is er nog iemand die haar vertrouwd?


Met haar eerste thriller De Nummers heeft Chantal van Mierlo de lat heel hoog gelegd voor zichzelf. Ik was heel benieuwd of ze met Het Isolement dat niveau kon vasthouden. Bij De Nummers was spanning het kernwoord, bij Het isolement is het eerste woord dat bij me opkomt ‘beklemmend’. De flaptekst geeft al aan wat de hoofdpersoon gaat overkomen. Die wetenschap geeft vanaf de eerste bladzijden het gevoel dat je het noodlot in kleine stapjes ziet toeslaan, dat je wilt roepen ‘Pas op’, maar je bent daarin als lezer net zo hulpeloos als Coco zelf. Wat gebeurd is beklemmend en het lijkt voor de hacker zo eenvoudig dat het iedereen en dus ook jezelf zou kunnen overkomen.
De spanning van Het isolement zit niet in de dingen die je niet aan ziet komen, maar juist in de dingen die je wel aan ziet komen. De spanning van de draaikolk waar geen ontkomen aan lijkt. Een ander soort verhaal en een andere insteek dan De Nummers, maar Chantal van Mierlo heeft met Het Isolement weer een mooi stuk werk geleverd.


Ik waardeer deze literaire thriller met 3,5 sterren, maar omdat je op Hebban geen halve sterren kunt geven rond ik hem af naar boven.