Een vergeten meisje, een vreselijk geheim, twee levens die op het spel staan…

‘Hou je adem in’ is het debuut van Holly Seddon. Holly Seddon is net als het hoofdpersonage ‘Alex’ een freelance journaliste, ze werkt voor verschillende kranten en tijdschriften. Holly Seddon is Brits en groeide op in Devon. Tegenwoordig woont ze met haar echtgenoot en vier kinderen in Amsterdam.


Het verhaal gaat over twee vrouwen van dezelfde leeftijd.
Amy Stevenson is op vijftienjarige leeftijd aangevallen en voor dood achtergelaten door haar aanvaller. De dader is echter nooit achterhaalt. Amy is een kasplantje en ligt nu vijftien jaar later nog steeds in het ziekenhuis in een coma. De artsen hebben geen idee of Amy zich bewust is van haar omgeving.
Alex Dale is freelance journalist maar heeft haar eigen leven niet echt in de hand. Ze is alcoholverslaafd en doet pogingen om van de drank af te komen. Door haar drankprobleem is ze sinds een paar jaar gescheiden van haar man Matt. Tijdens research voor haar artikel in ‘The Times’ komt Alex op de afdeling voor neurologische aandoeningen terecht. Ze moet een profielschets schrijven voor het weekendsupplement van een krant over het werk van Dokter Haynes. Deze wetenschapper doet onderzoek op grond van hersenscans die tekenen van communicatie bij comapatiënten registreren. Tussen de roerloze mensen op de Bramble-zaal ligt Amy. Alex herkent in de vrouw in het bed Amy Stevenson, het vermiste meisje dat in 1995 voor dood was achtergelaten in een park niet ver van haar huis. De vrouwen zijn van dezelfde leeftijd en Alex was indertijd in Amy’s buurt opgegroeid. Vanaf dat moment laat het verhaal van Amy Stevenson haar niet meer los en Alex besluit uit te zoeken wat er destijds is gebeurd met Amy.


‘Hou je adem in’ wordt afwisselend verteld vanuit Amy, Alex en Jacob. Ook Sue doet af en toe een duit in het zakje. Het verhaal leest gemakkelijk maar komt wat traag op gang. Ver over de helft van het boek begint het spannender te worden en wil je weten wie de dader is. Het boek is onderverdeeld in korte hoofdstukken met een gemakkelijk te lezen schrijfstijl. We springen in de tijd heen en weer maar dit bemoeilijkt het lezen niet. Het staat duidelijk aangegeven vanuit wie er verteld word en in welk jaartal we ons bevinden. Op de cover staat aangegeven dat het om een ‘Literaire Thriller’ gaat, maar zo zou ik het boek niet bestempelen. Ik zou het eerder een ‘Roman’ willen noemen. De personages zijn mooi neergezet en voldoende uitgediept. Ze zijn geloofwaardig en realistisch en je kunt je goed in elk van hun inleven. Het is heel ontroerend om het verhaal te lezen vanuit Amy die in de tijd is blijven steken. Ze denkt dat ze in een soort van droomtoestand verkeerd en dat iedereen haar laat slapen. Mooi hoe ze haar gevoelens beschrijft.

‘Ik vind het lastig om te beschrijven hoe ik me op dit moment voel. Alsof ik heel diep onder in een put vastzit. Alsof ik daarboven een beetje zonlicht kan zien, maar er toch te ver vanaf ben om gehoord te kunnen worden. Ik voel me behaaglijk: alsof ik in een cocon zit, geïsoleerd. Misschien voelt een baby in de baarmoeder zich ook zo, alleen kan niemand zich natuurlijk herinneren of dat wel of niet klopt. Ik voelde me ook veilig, maar onlangs is daar verandering in gekomen en ik kan niet goed aangeven wat het is. Dus misschien kruip ik iets verder omhoog in die put en kom ik dichter bij het zonlicht? Ik weet niet of dat wishful thinking is of niet.’

Holly Seddon heeft een mooi verhaal neergezet. Eentje om over na te denken. Een verhaal vol met gevoelens. Verschillende thema’s komen aan bod waaronder de alcoholverslaving en de toestand waarin comapatiënten zich bevinden. Voor mij had er veel meer spanning in mogen zitten en had het verhaal met meer vaart geschreven kunnen worden. Dit miste ik behoorlijk voor het kopje ‘Thriller’.
Al met al is het een mooi boek met een goed plot.

Ik waardeer deze thriller met 3,5 sterren.
Omdat ik hier geen halve waardes kan geven rond ik hem af op 3 sterren.