Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Voor ik ga slapen van S.J. Watson

Simon Ceulemans 25 oktober 2016
Voor ik ga slapen is het ijzersterke psychologische thrillerdebuut van internationaal bestsellerauteur S.J. Watson. S.J. Watson is een Engels schrijver. Hij debuteerde in 2011 met Voor ik ga slapen. Wat al in 30 verschillende landen is gepubliceerd. Watson werd geboren in Stourbridge, in de West Midlands. Na zijn studies aan de Universiteit van Birmingham verhuisde hij naar Londen. Daar werkte hij in verschillende hospitalen en specialiseerde zich in de diagnose en behandeling van slechthorende kinderen. 's Avonds en in het weekend schreef hij fictie. In 2009 werd Watson geaccepteerd voor de eerste cursus Writing a Novel aan de Faber Academy. Het resultaat was zijn debuutroman, Voor ik ga slapen. Al snel daarna werd het boek in 30 landen gepubliceerd.
Zijn specialisatie kan een verband hebben met zijn keuze om “Geheugenverlies” voor te stellen in zijn boek.

“Dit boek is deels geïnspireerd op het leven van enkele patiënten met geheugenverlies, in het bijzonder Henry Gustav Molaison en Clive Wearing, wiens verhaal door zijn vrouw Deborah Wearing op schrift is gesteld in haar boek Voor altijd vandaag. Wat in Voor ik ga slapen beschreven wordt is echter volkomen fictief.”, zegt SJ Watson (2011 , p.333). Dit staat in zijn nawoord. Dit kan te maken hebben met zijn werk in hospitalen. Hij kan op deze manier in aanraking zijn gekomen met patiënten met geheugenverlies. Ook noemt hij enkele mensen op die hij persoonlijk kent. Wel maakt hij duidelijk dat dit verhaal niet gebaseerd is op waargebeurde feiten.

Voor ik ga slapen is geen doorsnee thriller. Het hoofdpersonage gaat niet enkel op zoek naar een dader, maar ook naar zichzelf en naar haar verleden. Christine Lucas wordt iedere ochtend wakker in een bed en een kamer die haar niet bekend voorkomen. Geen one night stand na een wilde avond stappen, maar wel degelijk haar man Ben, die haar vertelt dat ze door een ongeluk aan geheugenverlies lijdt. Iedere ochtend wordt ze weer wakker met het idee dat ze in de bloei van haar leven is, ook elke dag wordt deze gedachte weer verstoord. Elke dag opnieuw vertelt Ben haar dat zij haar geheugen is kwijtgeraakt door “een ongeval”. Dit ongeval heeft er voor gezorgd dat Christine enkel herrineringen die dag zelf kan opslagen maar wanneer ze gaat slapen deze verdwijnen. Elke nacht wordt haar geheugen gewist. Dankzij de hulp van Dokter Nash houd ze een dagboek bij waarin ze al haar herrineringen in opschrijft. Dit dagboek vertelt haar dat haar man Ben veel voor haar verborgen houdt. Als lezer ga je iedere keer weer samen met Christine op zoek naar het verleden.

Je hebt dan ook verschillende verhaalaspecten. Langs de ene kant wil je weten wie Christine dit allemaal heeft aangedaan (de dader) maar langs de andere kant wil je weten wat Christine haar verleden is en wat Ben voor haar verborgen houdt. Door middel van het dagboek kom je stapje per stapje dichter bij de waarheid. Dit zorgt voor spanning. Elke keer wil je verder lezen om te ontdekken of er nog geheimen zijn. Het heeft zeker het recht om te zeggen dat dit een thriller is.
De schrijfstijl is beeldend en de schrijver heeft goed nagedacht over hoe men dit probleem kon weergeven. Doordat er in het boek een minimum aan personages voorbijkomt, wordt nog eens extra sterk aangegeven hoe klein het wereldje is voor iemand die zich niets meer kan herinneren.
Spannend, empathisch en in gemakkelijke taal geschreven dit zijn zeker eigenschappen die het boek bezitten. Dit verhaal is belevend Ik-vertelt. Het personage neemt ons mee in haar leven aan de hand van een dagboek. Elke keer vertelt de schrijver vanuit het standpunt ik. Bv. “Ik begreep er niets van.” Dit geeft een zeer persoonlijk gevoel en dit zorgt ervoor dat je meeleeft met Christine. Je hebt medelijden met haar, je wilt haar helpen haar verleden te reconstrueren. De schrijver weet op subtiele wijze te verwoorden hoe het voor iemand moet zijn die compleet afhankelijk is van anderen en de angst waarmee dit gepaard gaat.
De structuur van het verhaal: In het begin wordt er kort weergegeven hoe de situatie is. Vanaf het moment je weet dat Christine een dagboek bijhoud heb je veel te maken met flashbacks. Het verhaal is chronologisch opgebouwd maar door ieder dag te lezen in haar dagboek worden er veel flashbacks gebruikt. Je komt dingen die gebeurd zijn in het verleden te weten door in haar dagboek te lezen.
Watson weet de spanning op een goede wijze op te bouwen en geeft stukje bij beetje meer dingen prijs. In het boek wordt gesuggereerd dat Christine naast amnesie aan paranoia lijdt, maar ook als lezer ga je zelf aan alles twijfelen. Doorlezen is de enige weg om dit te weten te komen en zo het verleden van Christine te ontrafelen.
Wat ik wel opmerkte aan deze boek waren de vele herhalingen. Iedere morgen “hetzelfde”. Door telkens hetzelfde te tonen wil de schrijver duidelijk maken dat het leven van een persoon met geheugenverlies geen pretje is. Hij wil duidelijk maken dat we deze mensen op een volwaardige manier moeten helpen.

Ik zelf vond het boek veel te langdradig. Door de herhaling iedere tijd kreeg ik geen zin meer om verder te lezen. Natuurlijk toont dit wel de realiteit. Iedere dag opstaan en niet weten waar, met wie en hoe je daar bent terecht gekomen moet verschrikkelijk zijn. Ik vond het slot zeer goed! Doorheen blijft de schrijver je het gevoel geven dat je niet weet wie de dader is. Dit geeft natuurlijk wel als effect dat het slot zeer bevrijdend is. Op sommige recensies vertelt men dat je dit boek beter niet leest voor het slapen gaan omdat dit zeer spannend is. Ik vind dit persoonlijk overdreven. Dit boek kan je perfect voor het slapengaan lezen. Het is niet dat ik het verhaal niet van me kon afzetten wat je bij andere psychologische thrillers soms wel hebt. Maar het is zeker eens de moeite waard om te lezen!




Reageer op deze recensie