Tot het voorbij is heeft, zoals bij de meeste boeken van Nicci French het geval is, een vrouwelijke ik-persoon. Astrid Bell is fietskoerierster in Londen. Ze woont samen met nog een vrouw en vijf mannen in een groot maar onderkomen huis te Maitland Road. Deze straat grenst aan een buurt in Londen waar ongure straatbendes vaak de buurt onveilig maken. In het huis wonen de vaak erotische fotograaf Owen, vakmensen Davy en Mick, de nogal licht van zeden advocate Pippa, de werkloze Dario die vaak stoned rondloopt en door te klussen in het huis aan zijn kost en inwoon geraakt. De eigenaar van dit pand is Miles, die ook in het huis woont. De zeven wonen gezellig en probleemloos samen, totdat Miles hen meedeelt dat de anderen een nieuwe woonplaats zullen moeten zoeken omdat hij en zijn vriendin Leah in alle rust willen samenwonen. Deze mededeling leidt zoals verwacht tot onrust en vijandelijkheid tegenover Leah die erg gedreven is om de anderen uit het huis te krijgen.
De meeste bewoners willen niet uit het huis. Dit zorgt voor een gedrevenheid om Leah tegen te werken die later nog belangrijk wordt in het verhaal en die ondertussen voor afwisseling in de verhaallijn zorgt. Dit is een vrij realistische omgeving voor het verhaal. Dit heeft als gevolg dat het boek echter wordt en dus dat de lezers zich beter kunnen inleven in de personages en vooral in Astrid. Dit maakt het verhaal boeiender.
Tot het voorbij is is een thriller van formaat. Dat is niet alleen te danken aan Nicci French, maar ook aan de vertalers, die voor een uitermate passende vertaling hebben gezorgd. De stijl is van hoog niveau, de dialogen zijn zeer accuraat en de spanning blijft gedurende het hele verhaal goed voelbaar. Tot het voorbij is is een echt plezier om te lezen, alhoewel ik er misschien toch nog net iets meer van had verwacht na het lezen van het palmares van Nicci French en de lofuiting op de achterkant van het boek. “Toen Emelyn en ik samen op straat liepen, keek ik niet achterom, want dat was voorbij”. Dit einde kan een voorbeeld zijn voor mensen die net een donkere periode achter zich hebben om niet te veel aan het verleden te denken en verder te gaan met hun leven.