Ongecompliceerde roman

Bianca van Strien (1969) woont al ruimt twintig jaar in Duitsland. Ze werkt als Bachbloesemconsulente en schrijft er haar romans. Een hobby van Bianca van Strien is geocachen (schatzoeken met GPS). Buren is haar negende roman en deze is verschenen in de Relaxreeks van Ellessy.

In Buren besluit Svenja om in haar ouderlijk huis te trekken als haar ouders op vakantie zijn om over haar relatie met Frank na te denken. Ze weet allang dat hij het met trouw niet erg nauw neemt en ze twijfelt eraan of ze er overheen kan blijven stappen. Tot haar verbazing komt ze haar buurjongen Gijs tegen die ook tijdelijk in zijn ouderlijk huis getrokken is tijdens de vakantie van zijn ouders. Hij heeft Frouke, zijn vrouw, te kennen gegeven dat het over is tussen hen, maar Frouke wil daar niet aan, want ze wil het huis waar ze nu woont niet kwijt en blijft pleiten voor een oplossing waarin ze beiden in het huis blijven wonen. Tot verbazing van Svenja blijkt Gijs een heel aantrekkelijke man te zijn geworden. Ze kan zich niet herinneren dat ze hem ooit anders bekeken heeft dan dat hij gewoon de buurjongen is, maar nu slaat de vonk vol overtuiging over. Hoewel beiden eigenlijk rustig aan wilden doen, want ze zitten immers beiden nog met een relatie waarvan de draadjes nog afgehecht moeten worden, lukt hen dat niet en is het al snel duidelijk dat ze samen verder willen. Voor het zover is moeten er nog wel wat obstakels overwonnen worden…

Buren is een redelijk ongecompliceerd verhaal met niet al te diepgaande karakters, dat lekker vlot wegleest tijdens vakanties en op andere momenten dat het fijn is ontspannen te lezen zonder er al te veel bij na te hoeven denken. Precies wat je van een boek in de Relaxreeks mag verwachten. De verwikkelingen hadden wat ingewikkelder mogen zijn, dat zou de spanningsboog ten goede zijn gekomen. Soms zijn er wat zinnen die niet helemaal lekker lopen, maar echt storend is dat niet. Dat er zijdelings wat personages voorbij komen uit eerdere boeken, is leuk voor de lezers die deze boeken gelezen hebben, maar het is absoluut geen must om ze eerst te lezen, want het verhaal leest prima zonder deze ‘voorkennis’ en je hebt niet het idee dat je iets mist. Leuk gedaan, het komt tegemoet aan het gevoel van lezers die willen weten hoe het verder gegaan is met een bepaald personage.