Intens.

Mijn hersens zijn ontploft.Ik kan niet meer rationeel denken.Ik haal haperend adem.Wauw.Wat.Een.Verhaal.Ik moet zeggen ik ben compleet, tot over mijn oren verliefd geworden op Warner.Hij is zo gebroken, fascinerend, bedwelmend, enerverend, betoverend, onweerstaanbaar, imperfect, prachtig.Zo intens.Zo veel emoties.Zo fascinerend.Maar dat dus terzijde.Ik hou van Juliette.Ze is zo sterk, zo moedig, zo prachtig.Hoe ze zich eindelijk over die zelfmedelijden heeft gezet.Hoe ze zichzelf eindelijk in handen heeft genomen.Ik ben zo trots op haar.Ik denk aan haar met bewondering.Al die dingen die ze moet doorstaan.Al die keuzes die ze moet maken.Hoe sterk ze zich houdt.Hoe ze na een val elke keer weer opstaat en verder loopt, terwijl iedereen haar naar beneden probeert te trekken.En Kenji, ik ben betoverd.Hoe kan iemand niet van hem houden?Hij is zo hilarisch, zo lief, zo sarcastisch.Ik vind het zo spijtig voor Adam.Hij verdient dit allemaal niet.Hopeloos, gebroken, maar blijft vechten.Ik hoop dat alles met goed zal komen.James is natuurlijk zoals altijd een schatje.Wat een dapper kind.Ik ben ook onder de indruk van Castle.Eerst leek hij me een vrij onaangename personage totdat ik hem beter leerde kennen.Het plot zelf is zeer enerverend.Vol met onverwachte wendingen.En, vergeleken met het vorige boek uit de reeks worden de doorstreepte zinnen en woorden steeds minder, wat het stabiliseren van Juliette's geestelijke toestand accentueert.De personages ontwikkelen zich.De schrijfstijl is meeslepend en enorm mooi.Fascinerende woordkeuze en zinsbouw.Zeker aan te raden voor tieners die van spanning en romantiek houden.
Sorry voor de overdosis adjectieven.